“ว้าย! เฮียจะถอดผ้าทำไมไม่บอกก่อนคะ”
เธอรีบยกมือขึ้นปิดหน้าแทบไม่ทัน ตอนนี้รู้สึกว่าทั้งหน้าทั้งหูมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว
พงศ์วิชญ์กลั้นขำกับท่าทางตื่นๆ นั้น เขาไม่ได้ตอบคำถามใดๆ เพียงแต่ก้าวลงไปแช่น้ำอุ่นในอ่างเพราะกลัวจะทำเธอหัวใจวายตายไปเสียก่อน หากว่ายังยืนโชว์ร่างเปลือยอยู่อย่างนั้น
“เอามือลงแล้วมาอาบน้ำให้ฉันได้แล้ว อย่าลืมคำพูดของตัวเองล่ะ ที่ว่าจะอาบให้สะอาดทุกซอก...ทุกมุม”
“เอ่อ..หนู...ไม่ทำแล้วได้มั้ยคะ” เธอค่อยๆ ลดมือลงก่อนจะลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเขาอยู่ในอ่างเรียบร้อย อย่างน้อยฟองขาวๆ พวกนั้นก็ช่วยปิดบังสิ่งที่เธอไม่อยากมองได้เป็นอย่างดี
“ได้สิ”
“จริงเหรอคะ” เธอมองเขาอย่างตื่นเต้น
“จริงสิ เธอจะไม่ทำก็ได้ แต่ถ้าเธอไม่ทำ...ก็ทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ แล้วฉันจะจองศาลาดีๆ ไว้สวดศพให้เธอสักสามวัน แบบนั้น...ดีรึเปล่า”
เพียงเท่านั้นเธอก็รีบทรุดตัวลงนั่งข้างอ่างแล้วหาฟองน
