“สวยเหมือนหนูมั้ยคะ” เธอแกล้งส่งยิ้มอ้อนแล้วกะพริบตาปริบๆ เขาหันมามองครู่หนึ่ง ดวงตาคมใต้แว่นกันแดดเหมือนกำลังกลั้นยิ้มอยู่
“พูดมาก เดี๋ยวให้ลงเดินแทน”
“แหม...นึกว่าจะเคลิ้มแล้วซะอีกนะคะ” เธอหัวเราะคิกคักเบาๆ
เสียงหัวเราะนั้นทำให้บรรยากาศในรถสปอร์ตหรูคันหรูดูอบอุ่นขึ้นทันตา
พงศ์วิชญ์ไม่ได้พูดอะไรอีกเพราะการจราจรค่อนข้างติดขัด เขาตั้งใจขับรถออกจากกรุงเทพฯ มุ่งหน้าสู่จังหวัดเพชรบูรณ์
ท้องฟ้าใสสวยจนแทบไม่มีเมฆ ถนนเรียบยาวทอดไปข้างหน้า สองข้างทางเริ่มเปลี่ยนจากตึกสูงเป็นทุ่งหญ้าเขียวชอุ่มและแนวเขาไกลลิบ
“รีสอร์ตที่หนูจองไว้...” อริสราเริ่มเล่าอย่างตื่นเต้น “ชื่อว่าในฝันรีสอร์ตค่ะ เป็นรีสอร์ตเล็กๆ อยู่บนเนินเขา มีลักษณะห้องพักเป็นโดมทรงกลมแยกเป็นหลังๆ แต่ละหลังหันหน้าออกไปทางหุบเขาเลยค่ะ แต่จะมีที่เป็นบ้านพักอยู่หลังนึง แต่ราคาจะแพงกว่าโดมเกือบครึ่งเลย”
“อืม”
“ตอนเช้าในช่วงหน้าหนาวจะมีท
