“ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวฉันปิดไฟให้”
“ค่ะ...” เธอตอบแล้วก้าวขึ้นเตียง ก่อนดึงผ้าห่มคลุมตัวแน่น หัวใจยังเต้นแรงจนรู้สึกถึงเสียงของมันในอก
ไฟเพดานในห้องค่อยๆ ดับลง เหลือเพียงสีนวลอบอุ่นตรงหัวเตียง เขานั่งพิงพนักโซฟาข้างเตียงเงียบๆ ภาพหญิงสาวตัวเล็กในชุดนอนลายการ์ตูนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงยังคงติดอยู่ในสายตา
รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าที่มักเรียบเฉยมาตลอด รอยยิ้มที่เกิดจากความรู้สึกที่ดูเหมือนจะชัดเจนมากขึ้นทุกขณะ
รอยยิ้มที่ดูจะมีให้แค่เธอคนนี้คนเดียวเท่านั้น...
แสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านหมอกสีขาวที่ปกคลุมเนินเขาไว้บางเบา อุณหภูมิราวสิบแปดองศาพอดีกับการสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ให้ความเย็นซ่านเข้าปอด
กลิ่นหอมของหญ้าและดอกไม้ป่าลอยคลุ้งในอากาศ ผสมกลิ่นกาแฟร้อนที่เพิ่งชงใหม่ อริสรายืนอยู่ตรงระเบียงไม้หน้าบ้านพักในชุดสเวตเตอร์ถักสีครีมกับกางเกงขายาวผ้าฝ้ายสีอ่อน เธอยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเบาๆ พลางหรี่
