เดิมทีเขาตั้งใจจะเดินขึ้นห้องนอนชั้นบนทันที แต่สองเท้ากลับพาเขามาหยุดที่หน้าห้องหนึ่ง ห้องของสาวใช้ตัวเล็กที่เขาก็ไม่แน่ใจว่าทำไมถึงกล้าพาเธอมาอยู่ใกล้ตัวถึงขนาดนี้
ชายหนุ่มแปลกใจไม่น้อยที่เห็นว่าช่องว่างใต้ประตูยังมีแสงไฟลอดออกมาทั้งที่มันควรจะมืดสนิท แต่ยังไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรต่อ ประตูห้องของเธอก็ถูกเปิดออก อริสราโผล่หน้าออกมา ดวงตากลมใสสะท้อนแสงไฟทางเดินแววตานั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นเขายืนอยู่หลังประตูนั้น
“อ้าว เฮียกลับมาแล้วเหรอคะ แล้ว...มาทำอะไรหน้าห้องหนูคะ”
เธอยังอยู่ในชุดนอนลายการ์ตูนตัวเดิม ผมยาวมัดรวบหลวมๆ หน้าตาดูง่วงอย่างชัดเจน
พงศ์วิชญ์เลิกคิ้วก่อนถามขึ้น
“นี่มันตีสาม ทำไมเธอยังไม่นอนอีก?”
“หนูทำรายงานค่ะ เหลืออีกนิดเดียวก็เสร็จแล้วแต่เหมือนตาจะปิดให้ได้ เลยว่าจะไปชงกาแฟกินสักแก้วจะได้ไม่หลับ”
ชายหนุ่มกอดอกพิงกรอบประตู มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
