“เมื่อคืนทำงานดึกเหรอคะ”
“ค่ะ…มีรายงานต้องสรุป หนูนอนเกือบตีสามแน่ะ”
“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตาหมองแบบนี้” พรปวีณ์หัวเราะเบาๆ ก่อนตักข้าวต้มคำแรก สีหน้าผ่อนคลายเมื่อรสกลมกล่อมซึมผ่านปลายลิ้น
“อร่อยมาก นี่ทำเองหมดเลยเหรอ”
“ค่ะ…หนูทำไว้ให้เฮียด้วย” อริสราตอบพร้อมยิ้มบาง
“พูดถึงพี่วิชญ์…” พรปวีณ์เอนตัวเล็กน้อย แววตาซุกซน “พี่ชายพี่คนนี้น่ะนะ ภายนอกอาจจะดูเหมือนคนดุ ใครๆ ก็ต้องหวาดกลัว แต่จริงๆ แล้วแข็งนอกอ่อนในสุดๆ เวลาโดนพี่อ้อนทีไรก็ใจอ่อนทุกที”
อริสราตาโตขึ้นมาทันที
“จริงเหรอคะ หนูนึกว่า…เฮียจะดุตลอดเวลา”
“เชื่อพี่สิ” พรปวีณ์ยิ้มกรุ้มกริ่ม “ถ้าวันไหนเค้าทำเสียงเข้มใส่ ลองอ้อนดูซะบ้าง อาจจะหายดุทันตา”
เด็กสาวส่ายหน้าพร้อมยกมือโบกปฏิเสธแทบไม่ทัน
“มะ…ไม่กล้าหรอกค่ะพี่วีณ์ กลัวเฮียไล่ออกมากกว่า”
“ไม่ไล่ออกหรอกน่า พี่วิชญ์น่ะ ถ้าไม่ชอบใครจริงๆ เค้าไม่ปล่อยให้เข้ามาอยู่ในบ้านตั้งแต่แรก
