ความเปลี่ยนแปลง
1762 คำ
บ่ายสามวันต่อมา....
"โอ้ยยยย ปวดเอวอะไรขนาดนี้วะกู ซี๊ดดดอ่าาา" ผมครางออกมาด้วยความเจ็บปวดคอยเอามือทุบหลังตัวเองเพื่อบรรเทาอาการ ผมนั่งโง่ๆบนเตียงสักพักเรื่องราวต่างๆก็ไหลเวียนเข้ามาในหัวทันทีผมก็รีบลุกออกจากห้องนอนของตัวเองไปยังอีกห้องหนึ่งที่เอยนอนเพราะหลังจากที่ผมมีอะไรกับเอยเสร็จผมก็เดินกลับมานอนห้องตัวเองเพราะห้องนั้นเตียงมันเล็กนอนสองคนไม่มันนอนไม่สบาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เอย เอย"
"............" เงียบครับ
"ยัยขอทาน"
"................" เงียบอีกแล้วไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างในผมก็เลยเปิดเข้าไปดูแต่ปรากฏว่าเธอไม่อยู่ที่นอนทุกอย่างถูกจัดเก็บเรียบร้อยหมดพอผมเดินออกมาดูด้านนอกที่จัดปาร์ตี้กันเมื่อคืนก็ปรากฏว่าทุกอย่างถูกจัดเก็บเรียบร้อยดีนั่นก็แปลว่าเอยทำความสะอาดจนเสร็จเธอถึงกลับไป ผมคิดว่าเธอน่าจะกลับหอพัก คิดได้แบบนั้นผมก็เดินกลับไปนอนต่อที่ห้องคือผมยังรู้สึกง่วงและเพลียเพราะเมื่อวานกว่าจะได้นอนก็เช้าแล้ว ผมไม่รู้ว่าเอยลุกขึ้นมาทำโน่นทำนี่ได้ยังไงผมคิดว่าเธอน่าจะลุกไม่ขึ้นเพราะเมื่อคืนผมทำรุนแรงกับเธอมาก อึด ถึก ทนจริงๆเชื่อเลย
เอิงเอย...
"เอยเป็นอะไรทำไมหน้าซีดๆเหมือนคนไม่สบายพี่ว่าจะถามตั้งแต่ตอนอยู่บนเครื่องแล้วนะ" พี่มานพถามฉันขณะที่เรากำลังนั่งรถโดยสารเข้าหมู่บ้าน
"คือ เอยไม่สบายนิดหน่อยน่ะค่ะ" ฉันไม่อยากจะโกหกพี่มานพว่าตัวเองสบายดีเพราะฉันไม่สบายจริงๆมันปวดร้าวไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงส่วนนั้นมันทั้งเจ็บทั้งแสบแต่ฉันก็ต้องอดทน ก่อนขึ้นเครื่องฉันก็ยินยาแก้ปวดแก้อักเสบมาแล้วเพราะไม่อย่างนั้นอาการอาจจะหนักกว่านี้ เมื่อเช้าฉันตื่นนอนตอนสิบโมงมันเป็นครั้งแรกที่ฉันตื่นสายขนาดนี้แต่ที่ฉันต้องฝืนตัวเองลุกขึ้นมาก็เพราะวันนี้ฉันต้องกลับบ้านต่างจังหวัดแล้วก่อนกลับฉันต้องรีบเอาผ้าปูที่นอนที่เปื้อนคราบเลือดและคราบอะไรต่างๆไปซักแล้วไหนจะต้องทำความสะอาดห้องของธีร์อีกเพราะเมื่อคืนมีปาร์ตี้กว่าฉันจะทำเสร็จก็บ่ายโมงกว่าแล้วแต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะทำข้าวต้มไว้ให้ธีร์เผื่อเขาตื่นขึ้นมาจะหิว
เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับธีร์มันยิ่งกว่าความฝันเรามีอะไรกันแล้วจริงๆ อาจจะเป็นเพราะเขาเมาด้วยก็ได้ถ้าไม่เมาเขาคงไม่ทำแต่ฉันก็ใจง่ายยอมให้เขาทำ ฉันยังไม่รู้เลยว่าต่อไปนี้จะสู้หน้าเขาได้ยังไงคือมันทั้งเขินทั้งอายทำตัวไม่ถูก ฉันยังจำได้ถึงคำพูดออดอ้อนสุดแสนจะอ่อนโยนของเขาที่ฟังแล้วพาให้ใจเคลิบเคลิ้มหวั่นไหวแค่เขาพูดจาไม่กี่ประโยคฉันก็พร้อมยอมเขาทุกอย่าง ฉันหวังว่าระหว่างเรามันคงจะมีอะไรชัดเจนมากกว่านี้ ฉันหวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น
หนึ่งชั่วโมงต่อมาฉันกับพี่มานพก็เดินทางมาถึงหมู่บ้าน ฉันรีบหิ้วกระเป๋าเข้าไปหาพ่อที่ตอนนี้ท่านนั่งรอฉันอยู่ที่แคร่หน้าบ้าน
"เอยคิดถึงพ่อจังเลยค่ะ"
"พ่อก็คิดถึงเอย เอยสบายดีใช่ไหมลูก" พ่อลูบผมฉันอย่างเอ็นดูแววตาที่ท่านแสดงถึงความห่วงหาอาทรของพ่อทำให้ฉันน้ำตาไหล ฉันสงสารพ่อที่เห็นท่านเป็นแบบนี้
"เอยสบายดีค่ะ อีกไม่กี่เดือนเอยก็จะเรียนจบแล้วนะเอยจะได้กลับมาอยู่กับพ่อมาดูแลพ่อพ่อจะได้ไม่เหงา"
"พ่อมีเรื่องสำคัญจะปรึกษาเอย"
"เรื่องอะไรเหรอคะ"
"พ่อว่าพ่อจะบวช"
"บวช??"
"อืม ตั้งแต่พ่อไม่ได้ไปทำงานมันทำให้พ่อได้มีโอกาสได้เข้าวัดทำบุญฟังเทศน์ฟังธรรมจากหลวงตามันก็เลยทำให้พ่อรู้สึกปลงอยากที่จะละทางโลกเพื่อแสวงหาธรรมะที่จะทำให้จิตใจสงบพ่อก็เลยคิดว่าอยากจะบวชและอาจจะบวชไม่สึกเรื่องนี้พ่อได้ปรึกษาหลวงตาท่านดูแล้วท่านบอกไม่มีปัญหาอะไรถ้าพ่อจะบวชแต่ท่านให้พ่อคิดให้ดีๆก่อนว่ายังมีอะไรที่ห่วงอยู่อีกไหมเพราะถ้าบวชแล้วพ่อต้องละทางโลกหมดทุกอย่าง ซึ่งสิ่งเดียวที่พ่อห่วงก็คือเอย"
"ถ้าพ่ออยากจะบวชเอยก็ยินดีด้วยค่ะ ส่วนเอยพ่อก็ไม่ต้องห่วงนะคะเอยดูแลตัวเองได้ค่ะ"
"ขอบใจนะลูกที่เข้าใจพ่อ เอยคงไม่คิดว่าพ่อเห็นแก่ตัวทิ้งเอยไว้คนเดียวใช่ไหมลูก"
"ไม่เลยค่ะ พ่ออย่าคิดแบบนี้นะคะ อะไรที่พ่อทำแล้วมีความสุขเอยก็ยินดีค่ะ"
หลายวันต่อมาพ่อก็ได้บวชตามที่ท่านต้องการฉันมากราบลาท่านที่วัดเพื่อกลับกรุงเทพส่วนบ้านก็ได้ปิดไว้เพราะไม่มีใครอยู่ ฉันเดินทางกลับมากรุงเทพด้วยใจที่ปลอดโปร่งฉันคงไม่ต้องห่วงอะไรพ่ออีกแล้ว
"เอยกลับมาแล้วค่ะพี่ขวัญ เอยขอโทษด้วยนะคะที่ลางานไปหลายวันเลย" หลังจากกลับมาถึงหอพักฉันก็รีบอาบน้ำเพื่อไปทำงานที่ร้านพี่ขวัญทันทีหลังจากลางานไปถึงสามวันเต็มๆ
"ไม่เป็นไรจ๊ะพี่เข้าใจนานๆจะกลับบ้านที เอ้อพี่ลืมบอกเมื่อวันก่อนมีผู้ชายคนนึงมาถามหาเอยที่ร้าน"
"ผู้ชายเหรอคะ"
"อื้มใช่พอพี่บอกว่าเอยไม่อยู่กลับบ้านที่ต่างจังหวัดเขาก็เดินออกไปเลยออกไปแบบไม่พูดไม่จาหน้าตาเขาดูเหวี่ยงๆนะดูร้ายๆแบดๆเอาแต่ใจแต่หล่อมาก^^" พอพี่ขวัญบรรยายสรรพคุณมาฉันก็รู้ในทันทีว่าเป็นใคร แต่เขามาตามหาฉันทำไมทั้งที่แต่ก่อนเขาไม่เคยมาหาเลยด้วยซ้ำ
ฉันทำงานกระทั่งถึงเวลาร้านปิด พอฉันเดินออกมาจากร้านเพื่อกลับหอพักจู่ๆธีร์ที่ไม่รู้มาจากไหนเขาพุ่งตรงมาที่ฉันแล้วลากแขนฉันไปที่รถของเขา
"หายไปไหนมา" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆไม่พอใจ
"กลับบ้าน"
"แล้วไม่คิดที่จะบอกกันเลย??"
"เราต้องบอกด้วยเหรอก็ปกติเวลาเรากลับบ้านธีร์ก็ไม่เคยถามนี่นา"
"........" เขาเงียบไปเพราะคงคิดได้
"ถ้าจะมาถามเราแค่นี้เราขอตัวกลับหอก่อนนะมันดึกแล้วเราง่วง"
"แต่ฉันหิวข้าว"
"?????" เขาหิวข้าวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันฉันไม่เข้าใจ
"ไปทำอะไรให้กินหน่อยดิ อยากกิน...ผัดไทย"
"ตอนนี้เลยเหรอ"
"อืม"
"แต่นี่มันสี่ทุ่มแล้วนะจะไปซื้อของจากไหนไปทำ"
"ถ้าไม่มีก็ทำอย่างอื่น พวกมาม่า ข้าวไข่เจียว อะไรก็ได้ที่หาได้ในเซเว่นน่ะ"
สุดท้ายฉันก็ต้องนั่งรถกลับคอนโดของคนเอาแต่ใจ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้นั่งรถเขาพอได้ขึ้นมานั่งแล้วด้วยความที่แอร์มันเย็นมันก็เลยทำให้ฉันเผลอหลับไป จนฉันมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อยู่บนเตียงนอนของธีร์และตอนนี้เขากำลังยุ่มมย่ามอยู่กับร่างกายของฉัน
"ฮื่อออ ธีร์จะทำอะไร"
"เอาเมียไงถามได้"
".........." เขาพูดว่าอะไรนะ ฉันฟังไม่ถนัด เขาพูดว่าเมียงั้นเหรอ
"หายไปสามวันฉันก็จะเอาเธอสามวันสามคืนโทษฐานไปไหนไม่บอก" จากนั้นเขาก็จัดการถอดเสื้อผ้าของฉันออกโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว
หลังจากนั้น...
"อ่าาาา โคตรคิดถึงเลยว่ะ ซี๊ดดด อ่าาาาาา"
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
"อ๊ะ ธีร์เบาๆ"
"ไม่เบาเบาไมไ่ด้รู้ไหมฉันไมไ่ด้ปลดปล่อยมาสามวันสามคืนมันทรมานแค่ไหน"
"อ๊ะ ละ แล้วทำไมไม่ไปหาผู้หญิงของธีร์ล่ะ" ฉันถามเขาเสี่ยงสั่นเพราะแรงกระแทกที่เขาส่งมามันทำให้ฉันไม่สามารถบังคับเสียงตัวเองให้เป็นปกติได้
"จะหาทำไมมีของดีอยู่กับตัว อ่าาาส์ เสียวชิบหาย ซี๊ดดด ร่องเธอแม่งโคตรรัดเลยว่ะ"
ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก
แล้วฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเมื่อเขาจัดการจับฉันเปลี่ยนท่าโน้นไปท่านี้จนฉันแทบหมดแรง
หลังจากวันนั้นฉันก็ต้องย้ายมาอยู่กับเขาที่คอนโดเขาไม่ยอมให้ฉันกลับหอพัก เขาดูแลเอาใจใส่ฉันดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากทำให้ฉันกล้าที่จะเปิดใจรับเขาเข้ามาในหัวใจอย่างเต็มที่ไม่ต้องปิดบัง ความรู้สึกเขาอ้อนเก่งมากนั่นคือสิ่งที่ฉันเพิ่งรู้ทั้งที่เป็นแฟนเขามาสี่ปีแต่นั่นเพราะฉันอยู่ในสถานะแฟนปลอมๆแต่ตอนนี้เขาบอกกับฉันว่าฉันไม่ใช่แฟนปลอมๆของเขาอีกต่อไปเขาบอกว่าฉันคือเมียของเขา ฉันหลงเพ้อกับคำบอกรักที่เขาปรนเปรอให้กับฉันทุกค่ำคืนเรานอนด้วยกันทุกคืนมีอะไรกันแทบจะทุกคืนเขาไม่เคยให้ฉันได้หยุดพักเลยสักวัน
แต่นั่นเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
"ธีร์อยู่ไหน"
"อยู่ผับกับไอ้ก้องมีอะไร" น้ำเสียงหงุดหงิดของเขาที่ชอบพูดกับฉันเมื่อก่อนกลับมาอีกครั้งหลังจากหายไปนานหลายเดือน
"เปล่าหรอกไม่มีอะไรคือเราเห็นว่าดึกแล้วธีร์ยังไม่กลับเราเป็นห่วง"
"ไม่ต้องห่วงถ้าเธอง่วงก็หลับไปก่อนเลยบางทีคืนนี้ฉันอาจจะไม่กลับ"
"ทะ..." ฉันที่กำลังจะถามว่าทำไมเขาก็วางสายไปแล้ว ฉันพยายามคิดในทางที่ดีว่าเขาอาจจะเมาแล้วอาจจะไปนอนที่คอนโดของก้องภพหรือเพื่อนคนอื่นก็ได้ ฉันพยายามข่มตาหลับแต่มันก็หลับไม่ลง
เลวทุกEPเลยนะอิธีร์ ฮึ่มมมมมมมม
- ผู้เขียน
