เอิงเอย....
"1 2 3 4 5 6 7 8 9 10" ฉันกำลังนับจังหวะการก้าวเดินของตัวเองในวันนี้ แต่ละก้าวของฉันลูกสาวที่น่ารักยืนลุ้นและปรบมือให้กำลังใจฉันอยู่ตรงปลายทาง ทำให้ฉันมีแรงที่ก้าวไปข้างหน้าก้าวไปหาลูกสาวที่ฉันรักสุดหัวใจ แกมองฉันด้วยสายตาแห่งความหวังและความรัก ฉันจะไม่ทำให้ลูกผิดหวังเป็นอันขาด และในที่สุดฉันก็เดินมาหาลูกสำเร็จแกกอดฉันแน่นด้วยความดีใจ
"แม่เอยเดินไปแล้ว แม่เอยของน้องอุ่นเดินได้แล้ว^^" ฉันลูบผมลูกอย่างเอ็นดูและดีใจที่เห็นแกยิ้มได้สดใสแบบนี้
"เก่งมากเลยค่ะคุณเอย วันนี้เดินได้หลายก้าวแล้วนะคะ แบบนี้อีกไม่นานก็วิ่งได้แล้วนะคะ^^"
"แม่ขาทำไมพ่อยังไม่กลับมาอีก" น้องอุ่นถามฉันเป็นรอบที่สิบเพราะวันนี้เขาบอกกับฉันว่าจะไม่กลับดึกลูกก็เลยอยากรอบอกข่าวดี
"แม่ว่าคุณพ่อน่าจะยังทำงานไม่เสร็จน้องอุ่นไปนอนก่อนมั้ยคะนี่จะสองทุ่มแล้วนะ"
"ไม่เอาค่าน้องอุ่นอยากรอคุณพ่อ น้องอุ่นจะบอกว่าแม่เอยเดิ
