เอิงเอย...
สามเดือนต่อมา...
"แม่เอยกับพ่อกลับมาแล้ววววววว งื้อออ น้องอุ่นคิดถึงพ่อกับแม่เอยมากที่สุดเลยค่า^^" ลูกสาวตัวน้อยวิ่งมาหาทันทีเมื่อเห็นฉันกับธีร์เดินลงจากรถโดยมีแม่บ้านคนขับรถกำลังช่วยกันลากกระเป๋าเดินทางเข้าบ้านเพราะเราสองคนเพิ่งกลับมาจากไปหาหมอที่อเมริกามา
"แม่กับพ่อไม่อยู่ลูกสาวของแม่ดื้อกับคุณย่าทวดมั้ยคะ" ฉันลูบผมลูกสาวตัวน้อยที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อสงสัยเพิ่งไปวิ่งเล่นในสวนมาเพราะเห็นพี่เปิ้ลกำลังวิ่งตามหลังมาติดๆ
"ม่ายเลยค่าน้องเป็นเด็กดีสุดๆเลยค่า^^" น้องไออุ่นตอบแบบมั่นใจแม้ฉันจะรู้อยู่แล้วว่าลูกสาวตัวน้อยทั้งดื้อทั้งซนมากเพียงใดเพราะถูกพ่อตามใจทุกเรื่องไม่เคยดุเคยว่าลูกเลยสักครั้ง
"รางวัลของเด็กดีต้องมาแล้วใช่มั้ยน๊าาาา^^" ธีร์พูดพร้อมกับยื่นถุงของฝากใบใหญ่ยื่นมาให้น้องอุ่นที่กำลังยืนจ้องถุงของฝากตาโด
"เย้ เย้ เย้ พ่อมีรางวัลให้น้องอุ่น พ่อของน้องอุ่นใจดีที่สุดเลย
