ยามรุ่งอรุณอยุทธ์ลุกขึ้นเพราะพยาบาลเข้ามาวัดไข้บุษกรในช่วงเช้า เอาจริงๆ ทั้งคืนก็เข้ามาวัดกันบ่อยๆ จนญาติคนไข้อย่างเขาพลอยตื่นมาดูด้วยว่าบุษกรไข้ลดหรือเปล่า เขาเลยหลับๆ ตื่นๆ ตลอดทั้งคืน ไม่ต้องแกล้งทำเป็นอารมณ์ไม่ดี วันนี้ท่าจะองค์ลงแน่ ตั้งแต่กลับมาทำงานไร่พสุธา เขาก็แทบไม่ได้อดนอนทำงานหามรุ่งหามค่ำเหมือนเมื่อก่อน ดังนั้นการไม่ได้นอนเป็นเรื่องที่เขาไม่ค่อยชิน
หน้าหล่อยับยู่ มองคนที่เข้ามาวัดไข้กลับไปเพราะโดนมองก่อนอย่างกล่าวหาเล็กน้อยที่เขาแย่งเตียงคนไข้นอน ส่วนคนไข้ต้องระเห็จไปนอนโซฟา
นอกจากจะเข้าใจว่าเขาตบตีบุษกรแล้วภาพเขาแย่งที่นอนของคนไข้ เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ตบตีแถมปล่อยให้เมียลำบาก สายตาที่มองเขาราวกับว่าจะเคียดแค้นแทนบุษกร
“นาย” เสียงบุษกรเรียกตอนที่เจ้าหน้าที่เดินออกไปแล้ว “กลับไปนอนที่ไร่ดีกว่าไหมคะ ที่นี่พยาบาลมาวัดไข้ตลอด นายไม่ได้นอนสบายหรอก”
“ไม่ต้องมาไล่” อยุทธ์โพล่งออกไป
