บ้านคุณหญิงพจมาน
เมื่อรถยนต์สีดำแวววาวถึงสามคันแล่นถึงจุดจอด บอดี้การ์ดรีบกรูลงมายังรถคันกลาง ร่างสูงสง่าปรากฎตัวขึ้นพร้อมบุพการี ในมือเขาถือช่อดอกกุหลาบสีขาวเพียงดอกเดียว เพราะถูกลูกปัดบังคับเอาบิดามาอ้างอิง
พรึ่บ! ลีอาห์รีบโยนสิ่งแปลกออกจากมือให้จัสตินถือไว้ มันไม่ใช่ตัวตนเขาเลย ความสวยงามไม่ควรอยู่ใกล้สิ่งอันตราย
"ทำดีๆ ได้ไหมลูก จะมารับเมียกับบ้านทั้งที หรือจะกลับไปตัวคนเดียวเหมือนเดิม"
"ได้" เสียงเข้มตอบราบเรียบ ใบหน้าเขามันไร้ความรู้สึกกระทั่งบึ้งลึกในใจแกร่ง
"ลีอาห์" ลูกปัดกดเสียงต่ำ
"เชิญ"
"พอใจยัง" แม้แต่สามียังเอียงหน้าถามคนต้นคิดเรื่อง ตอนลูกชายเดินนำก้าวผ่านประตูบานใหญ่
"ขืนคุณยังเข้าข้างลูกอีก ฉันจะไปนอนที่อื่นเหมือนกันบ้าง!" พอพูดจบท่านรีบก้าวนำสามี แล้วมีจัสตินคอยถือช่อดอกไม้ตามหลัง พวกรุ่นน้องบอดี้การ์ดพยามส่งสัญญาณให้กำลังใจห่างๆ โดยเฉพาะเจษ
"สวัสดีค่ะคุณลู
