ตอนที่7
856 คำ
สายป่านมองภาพในโทรศัพท์มือถือที่ให้เพื่อนสนิทช่วยแอบตามติดอัยรินทร์อยู่หลายวัน ภาพที่ได้คือนักศึกษาปีหนึ่งขึ้นรถหรูหลายต่อหลายคัน ทั้งยังมีคนมาส่งนังเด็กนั่นใกล้ตึกของคณะวิศวกรรมศาสตร์หลายต่อหลายครั้งในตอนเช้า ท่าทางบางวันมันเดินขาสั่น
“อีดอก คงโดนจัดมาทั้งคืน” สายป่านแสยะยิ้มอย่างสมใจ เป็นอย่างนี้ไงถึงมีเงินซื้อกระเป๋าราคาแพง ผัวเก่ามันไปไหน แล้วจะมีใครรู้ไหมว่าอีนี่เคยมีผัวมาตั้งแต่เด็ก แรด ร่าน
“มึงจะเอายังไงต่อ” เสียงของเพื่อนสนิทถามขึ้น ทำให้สายป่านตื่นจากภวังค์
“ปล่อยข่าวไปว่ามันเป็นเด็กเสี่ย เริ่มซุบซิบจากเพื่อน ๆ มึงนี่แหละ” สายป่านบอกกับเพื่อนสนิทพร้อมทั้งยิ้มอย่างพอใจ เธอไม่เคยมองพวกมันสองพี่น้องเป็นญาติอยู่แล้ว
ความอิจฉาครอบงำจิตใจของสายป่านตั้งแต่ครั้งแรกที่อัยรินทร์มีกระเป๋าแบรนด์เนมใบแรก ตอนนั้นเธอขอพ่อให้ซื้อกระเป๋าแบบเดียวกันให้ แต่กลับโดนพ่อตีอย่างหนัก เพราะมันเป็นหลานแท้ ๆ ไง พ่อมันเลยรวยกว่าพ่อของเธอ เพราะมันคนเดียว เธอเลยโดนพ่อตี
เด็กสาววัยแค่สิบห้าปีอิจฉาเด็กหญิงวัยสิบสาม ความอิจฉานั้นอยู่ในใจมาเสมอ หลายต่อหลายครั้งไม่เคยได้เอาคืน ครั้งนี้แหละ คนอย่างอีอัยย์มันจะได้รู้ว่าตอนนี้คนอย่างสายป่านนี่แหละ จะบอกให้โลกรู้ว่าอีคุณหนูตกอับมันทำตัวเหลวแหลกได้แค่ไหน ยิ่งคิดยิ่งโมโห อยากเห็นวันที่มันย่อยยับจนทนไม่ไหว
อาชวินหน้างอตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องของคนบนตักที่วันนี้มาบอกข่าวร้ายให้เขาฟัง
“ทำไมไม่เชื่อพี่”
“อัยย์ไม่ได้ประกวดดาวเลยนะคะ” อัยรินทร์มองหน้าคนที่หน้างอตั้งแต่รู้ว่าเธอรับเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของคณะในงานกีฬาสีอีกสามเดือนข้างหน้า ซึ่งพวกเธอต้องเริ่มซ้อมในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้านี้
“พี่ไม่ให้เป็น”
“พี่อาร์ต ไม่เอาสิคะ อัยย์รับปากพี่เขาไปแล้ว” นักศึกษาปีหนึ่งรับปากรุ่นพี่ปีสามไปแล้ว ดีที่ครั้งก่อนไม่โดนรุ่นพี่โกรธเพราะเธอปฏิเสธประกวดดาวให้กับคณะ ถ้ายังเรื่องมากเปลี่ยนใจการเป็นเชียร์ลีดเดอร์อีก รับรองว่างานนี้คงมีแต่คนเกลียดเธอเข้าไส้แน่
“เป็นลีดหนักกว่าเป็นดาวอีกแม่ง ซ้อมหนักไม่มีเวลาให้พี่”
“ไม่มีเวลาอะไร ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน”
“มีเมียต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ โคตรตลก” คนมีเมียหลบ ๆ ซ่อน ๆ บ่นอย่างหัวเสีย แล้วตอนนี้เมียรักต้องไปซ้อมเชียร์อีก กว่าจะเลิกซ้อมบางทีสามสี่ทุ่ม จะไปนั่งเฝ้าเมียต้องไม่ยอมอีกแน่ ตกลงสำหรับเธอเขาเป็นอะไร
“ก็พี่ดัง อัยย์ไม่อยากโดนเขม่น” อัยรินทร์บอกเหตุผลที่ไม่ยอมเปิดตัวให้ทุกคนรู้ว่าเขาคือแฟนของเธอเพราะความดังของเขานี่แหละ เธอต้องเรียนอีกตั้งสี่ปี แล้วเขาล่ะอีกปีเดียวก็จบแล้ว
“มีผัวต้องกลัวขนาดนั้น” คนเป็นผัวได้ทีงอนเมินหน้าไปทางอื่น แต่ก็ยังกอดเอวเมียเด็กไว้แน่น
“ผัวเป็นไฮโซดังนี่นา”
“อัยย์ไม่รักพี่” เขาซุกหน้าลงกับหน้าอกขนาดเกินตัวของเธอ นักศึกษาสาวได้แต่ถอนหายใจรอบที่สองร้อยแปดสิบห้า เขากลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน เป็นคนขี้งอนเอาแต่ใจ นี่เธอกำลังมีลูกชายใช่ไหมเนี่ย
“รักสิคะ พี่อาร์ตนั่นแหละไม่รักอัยย์ เอาแต่ใจตัวเองตลอด รู้ว่าอัยย์ไม่มีใครใช่ไหมเลยแกล้งอัยย์ ที่บอกว่าอัยย์ไม่รักนี่คือต่อไปจะใช้เป็นข้ออ้างทิ้งอัยย์ใช่ไหมคะ”
อาชวินปากอ้าตาค้างกับความมโนของหญิงสาวบนตัก เรื่องนี้เขาต้องงอนไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้กลายเป็นเธอที่งอนเขา แล้วน้ำตารื้นคืออะไร ไม่เอา เขาแพ้น้ำตาผู้หญิงตรงหน้า
“ไม่ร้องนะครับเมียจ๋า โอเคครับ ๆ พี่รักอัยย์ อัยย์ก็รักพี่ โอเคไหมครับ”
“ฮึก!....แล้วเรื่องเป็นลีด...ฮึก” คนร้องไห้สะอึกสะอื้นถามไม่เป็นประโยค
“โอเคครับ ถ้าเมียอยากทำพี่ก็ให้ทำนะครับ แต่ถ้ามีใครมาจีบ บอกเลยว่าพี่ไม่ยอมนะครับ”
“พี่อาร์ตน่ารักที่สุดเลย ผัวใครเนี่ย”
“ผัวน้องอัยย์ไงครับ”
“น่ารักที่สุด พี่อาร์ตเรียนหนักไหมคะช่วงนี้”
“ก็ไม่นะครับ”
“งั้นไปรับอัยย์ตอนเลิกซ้อมได้ใช่ไหมคะ ซ้อมวันพุธกับศุกร์” อัยรินทร์ได้ตารางซ้อมจากรุ่นพี่มาแล้ว เธอเห็นว่าตารางซ้อมไม่ได้หนักหนาอะไรจึงยอมช่วยรุ่นพี่ อีกอย่างเพื่อนเธอทั้งสามคนก็ยอมช่วยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของคณะ
- ผู้เขียน
