ตอนที่ 8
1022 คำ
คณะวิศวกรรมศาสตร์ อย่างที่รู้กันว่าคณะนี้มีแต่ผู้ชาย ผู้หญิงมีน้อยมาก ทำให้เธอกับเพื่อนโดนรุ่นพี่กึ่งบังคับกึ่งขอร้องให้ช่วยเป็นเชียร์ลีดเดอร์
วันนี้เป็นวันซ้อมวันแรก ทั้งสี่สาวที่ว่ารวมถึงจิรภัทรด้วย ถึงวันนี้จีจี้จะมารับบทเชียร์ลีดเดอร์ตำแหน่งผู้ชาย แต่เพราะใจที่เกินหญิงแท้ เวลาต้องสะบัดบ๊อบทำได้ดีกว่าผู้หญิงจริง ๆ เสียอีก
“ตื่นเต้น” วาดเมษาดูจะตื่นเต้นที่สุด เพราะสกิลการเต้นของเธออาจเรียกได้ว่าอ่อนด้อยที่สุดในบรรดาเพื่อน ๆ ทั้งสามคน สาวห้าวของกลุ่มไม่เคยคิดว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะบัตรคอนเสิร์ตศิลปินเกาหลีชื่อดัง เธอไม่มีทางทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด
เต้นไปด้วยแล้วต้องยิ้มไปด้วย แถมต้องพยักหน้าไปด้วยให้คนสนุกตามเสียงเพลง เอาจริง ๆ แค่ต้องจำท่าให้ได้ เธอก็เครียดแล้ว
“ขอบคุณค่ะทุกคน วันนี้พอแค่นี้นะคะ” เสียงรุ่นพี่บอกกับทั้งทีมวันนี้วันแรกที่เริ่มซ้อม จุดประสงค์เพื่อดูว่าแต่ละคนมีพื้นฐานมากน้อยแค่ไหน จะได้สอนแต่ละคนได้ถูก
“โคตรเหนื่อย” วาดเมษาบ่นทันทีที่เดินออกจากห้องซ้อม
“เหนื่อยจริง ไปหาอะไรกินกันก่อนกลับไหม” จีจี้เสนอความอยากให้เพื่อนทันที แต่ดูหน้าตาสาว ๆ แล้วคงไม่อยากกินอะไร อยากจะนอนมากกว่า อัยรินทร์ต้องกลืนคำตอบของตัวเองลงคอเมื่อรถคันคุ้นตามาจอดรออยู่ไม่ไกล
“พี่เรามารอรับแล้ว” เธอบอกเพื่อน แต่ยังไม่ทันจะวิ่งไปที่รถ แขนเรียวถูกเพื่อนฉุดไว้ก่อน
“พวกกูขอไปรับชมพี่ชายสุดขี้หวงของแกหน่อย”
“ไม่ได้!” เสียงของอัยรินทร์ทำให้เพื่อนทั้งสามถึงกับตกใจ
“เลิกคบมันเลยดีไหม” จีจี้หันไปปรึกษากับอีกสามคน
“ไม่ได้ เลิกคบไม่ได้” ณัฐนิชาขอค้าน
“ทำไม?” วาดเมษาขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“อ้าว เรามีกันแค่นี้ ถ้าเลิกคบมันแล้วจะมีใครคบเรา” คำพูดของเพื่อนตัวเล็กทำให้ทั้งสามเห็นด้วย ต่างพยักหน้าตาม
“แต่มันไม่ให้เราดูพี่ชายมัน บางทีพี่ชายมันอาจเป็นเนื้อคู่พวกเราคนใดคนหนึ่งก็ได้นะ” จีจี้แสดงความคิดเห็น สองสาวพยักหน้าเห็นด้วย แต่คนที่ส่ายหน้าดิกกลับเป็นอัยรินทร์ ไม่ได้เด็ดขาด จะให้พวกนี้เห็นผัวที่บ้านไม่ได้ว่าเป็นใคร เธอไม่อยากฟังเสียงร้องแปดหลอดของเพื่อน
“มีอะไรกันเหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้น ดึงสายตาของพวกเธอให้จับจ้องไปยังหนุ่มหล่อตรงหน้า
“พี่อาร์ต!” ทั้งสามคนใช้มือปิดปากกลั้นเสียงกรีดร้อง แม้แต่วาดเมษาที่ไม่สันทัดเรื่องผู้ชายยังอยากกรีดร้องเพราะความหล่อของรุ่นพี่ปีสี่คนนี้
“เชี่ย!”
คำสบถที่พูดออกมาจากปากของคนสวยอย่างอัยรินทร์ทำให้เพื่อนทั้งสามมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มันกำลังด่ารุ่นพี่สุดหล่ออยู่หรือเปล่า
“พี่อาร์ต เราต้องขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ” จีจี้ใช้ร่างกายกำยำของตัวเองบังหน้าเพื่อนที่กล้าด่าผู้ชายสุดหล่อ และเขายังเป็นรุ่นพี่ปีสี่ด้วย ถึงจะอยู่กันคนละคณะ แต่ก็ไม่ควรที่อัยรินทร์จะไปแสดงนิสัยแบบนี้
“อ่อยอู” อัยรินทร์พยายามดิ้นออกจากการเกาะกุมของเพื่อนสาวทั้งสอง ปกติเห็นตัวเล็ก ๆ ทั้งวาดเมษาและณัฐนิชาทำไมวันนี้ถึงได้แรงเยอะ
“พี่ว่าปล่อยน้องเขาก่อนไหมครับ”
“ขอบคุณพี่มาก ๆ ที่ยอมปล่อยเพื่อนพวกเรานะคะ” คำพูดของเพื่อนเมียอย่างจีจี้ทำให้อาชวินถอนหายใจ นี่ใช่ไหมที่เมียเขาชอบว่าเพื่อนเธอมโนเก่ง ใช่ มโนเก่งมาก ไม่คิดว่าจะมโนไปได้ขนาดนี้
“งั้นพวกเราขอตัวนะคะ” จีจี้รีบส่งสัญญาณให้เพื่อนทั้งสองพานางตัวดีปากเสียออกจากตรงนี้
“เดี๋ยวก่อนครับ”
“คะ” ทั้งสามสาวหันมามองหนุ่มหล่อด้วยความสงสัย เขาจะเรียกทำไม
“พี่มารับอัยย์”
“บอกให้ปล่อยไง” อัยรินทร์แกะมือที่ปิดปากเธอออกได้สำเร็จ จากนั้นรีบวิ่งไปเกาะแขนผู้ชายที่บอกว่ามารับเธอ
“เดี๋ยว! ทำไมพี่อาร์ตมารับมึง” วาดเมษามองหน้าเพื่อน อยากจะหลอกเพื่อนว่าผู้ชายที่มารับเป็นพี่ชาย แต่คงทำไม่ได้สินะ เพราะเธอกับเขาคนละนามสกุล
“พี่เป็นแฟนอัยย์”
“...” ทั้งสามสาวหันมาจ้องหน้าเพื่อน ที่บอกว่าพี่ชายหวง พี่ชายอย่างนั้นอย่างนี้คืออะไร
“พี่ว่าเราไปหาอะไรกินไหม จะได้คุยกัน พี่ขอเลี้ยงข้าวเพื่อน ๆ แฟนหน่อยนะครับ”
เพราะเรื่องที่คุยต้องการความเป็นส่วนตัว อาชวินจึงพาทั้งสามสาวมายังเพนต์เฮาส์สุดหรูของเขา ทันทีที่ทั้งสามก้าวเข้ามาก็ถึงกับตาค้างกับความอลังการของห้องพักสุดลักซูรีของชายหนุ่ม
เคยรู้มาเหมือนกันว่าเขาเป็นไฮโซตัวพ่อในมหาวิทยาลัย แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าในชีวิตหนึ่งจะได้เข้ามาย่างกรายในพื้นที่ของเขาขนาดนี้
“นั่งก่อนครับ เดี๋ยวร้านเอาอาหารมาเสิร์ฟให้นะครับ” ผู้ชายอะไรทั้งหล่อทั้งรวย ทั้งพูดเพราะ ถ้าจะเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ กะเทยจะฝืนแล้วนะคะ
อัยรินทร์กลอกตามองบนหนึ่งรอบให้กับความหน้าบานของผู้เป็นสามี แฟน หรือผัว แล้วแต่จะนิยาม ส่วนเพื่อนทั้งสามสาวก็เอาแต่กระซิบกระซาบ
วิวสระว่ายน้ำส่วนตัวของเพนต์เฮาส์ไฮโซ โต๊ะอาหารนอกระเบียงข้างสระว่ายน้ำ ลมข้างบนนี้ค่อนข้างแรง แต่ก็ไม่ถึงกับแรงมากนักเพราะมีกระจกโดยรอบเพื่อลดความแรงของลม
- ผู้เขียน
