บ้านไร่ในฟาร์มรัก

เมียคืนแรก

"พ่อเลี้ยงสิงห์ ปล่อยมือฉันได้แล้วค่ะ ฉันเดินเองได้" ปุณยวีร์พยายามดึงมือของสิงหราชออกระหว่างที่ทั้งสองคนเดินมาจนถึงหน้าประตูห้องหอ

ชายหนุ่มผลักบานประตูห้องให้เปิดกว้างและเดินเข้าไปโดยที่ไม่ยอมปล่อยข้อมือเล็ก ร่างอรชรในชุดเจ้าสาวยาวลากพื้นจึงจำใจต้องเดินตามเขาเข้าไปในห้องหอ จากนั้นพ่อเลี้ยงหนุ่มจึงหันไปปิดประตูไว้เช่นเดิม

"พ่อเลี้ยงคะ ฉันได้ยินคุณบอกว่าเพลีย คุณเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะนะคะจะได้สบายตัว เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงประหม่า เมื่อเห็นว่ากำลังโดนสายตาคมกริบจ้องมอง ส่วนมือเรียวยังคงพยายามดึงมือของเขาออก

ปุณยวีร์ยังไม่รู้จักนิสัยของสิงหราช ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดีหรือแสนร้าย เลยไม่รู้ว่าควรที่จะแสดงออกอย่างไร ตอนนี้หญิงสาวจึงพยายามทำตัวให้เป็นมิตรที่สุด เพื่อให้การแต่งงานจอมปลอมนี้เป็นไปอย่างราบรื่นตามความต้องการของผู้ใหญ่

ทว่าอยู่ๆ สิงหราชกลับยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ดวงตาของเขาเปล่งประกายขึ้นโดยไม่รู้ตัว และยังคงเอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานของภรรยา

"วันนี้เข้าหอวันแรกนะ เธอไม่คิดว่าฉันอยากอาบน้ำกับเมียตัวเองบ้างเหรอ?" เขาเลิกคิ้วแกล้งถาม ปุณยวีร์จึงเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองพ่อเลี้ยงสิงหราช ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดจาไม่ให้เกียรติเธอเช่นนี้

"ไม่ดีหรอกค่ะ เราสองคนแค่แต่งงานกันตามความต้องการของผู้ใหญ่ เราจะไม่ทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด พูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ดีเหมือนกันค่ะ เรามาทำข้อตกลงเรื่องการอยู่ร่วมกันดีกว่านะคะ"

หญิงสาวปรับเปลี่ยนสีหน้าให้ดูจริงจังมากยิ่งขึ้น เธอจำเป็นต้องสร้างขอบเขตอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำสิงหราชก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะล้ำเส้น

แต่ดูเหมือนว่าพ่อเลี้ยงจอมเจ้าเล่ห์จะไม่เห็นด้วยเลยแม้แต่น้อย เขายกยิ้มมุมปากพลันแค่นหัวเราะ จากนั้นจึงดึงรั้งข้อมือเล็กเข้าหาลำตัว ทำให้ร่างกายของทั้งสองแนบชิดกัน

"พ่อเลี้ยง! จะทำอะไรคะ ปล่อยฉันนะคะ!" ปุณยวีร์พูดโวยวายขึ้นเสียงดัง สิงหราชจึงขยับท่อนแขนกำยำขึ้นมาโอบกอดเอวเล็กของภรรยาไว้แน่น เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกโด่งสัมผัสคลอเคลียกับพวงแก้มหอมของหญิงสาว

'คนอะไรกลิ่นกายหอมเป็นบ้า' สิงหราชคิดในใจ ส่วนภายในร่างกายตอนนี้แสนร้อนรุ่ม เขาเกิดอารมณ์ปรารถนาอยากร่วมรักตามประสาผู้ชาย 'เจ้าชู้และรักการมีเซ็กซ์เป็นชีวิตจิตใจ'

"ปล่อยนะคะพ่อเลี้ยงสิงห์ อื้อ!" ปุณยวีร์พยายามเบี่ยงตัวหลบสัมผัสอุ่นไอจากปลายจมูกโด่งของเขา ทว่าเธอกลับยิ่งถูกโอบกอดไว้แน่นยิ่งขึ้นจนแทบไม่สามารถขยับตัวได้

สิงหราชดื่มไวน์เข้าไปหลายแก้วจึงรู้สึกมึนเมา ยิ่งตอนนี้ได้สูดดมกลิ่นกายหอมหวานของภรรยายิ่งรู้สึกถึงอารมณ์ปรารถนาในร่างกาย เขาถูปลายจมูกโด่งลงมายังลำคอระหง ยิ่งได้จูบสัมผัสผิวนุ่มหอมยิ่งกระหายหื่นแทบบ้าคลั่ง

"ไม่เอานะคะ! อย่าทำแบบนี้นะคะพ่อเลี้ยง เราแค่แต่งงานกันปลอมๆ ไม่ใช่เหรอคะ" สิงหราชไม่ยอมฟัง เขาจรดริมฝีปากจูบไปทั่วเนินอกอวบอิ่ม ชุดเจ้าสาวของหญิงสาวเป็นชุดเกาะอก ทำให้ชายหนุ่มมองเห็นเนินเต้านมขาวได้อย่างชัดเจน

เขาจรดริมฝีปากจูบขึ้นมายังลำคอขาวอีกครั้ง พรมจูบขึ้นมายังพวงแก้มแดง และกดปลายจมูกโด่งหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ด้วยอารมณ์ปรารถนา การมีภรรยาผู้งดงามในอ้อมกอดตอนนี้ราวกับกำลังฝันหวาน สิงหราชหยัดใบหน้าขึ้นมาจ้องมองใบหน้าสวยแสนเสน่หาอีกครั้ง

"แต่งงานแล้วก็แปลว่าเป็นผัวเมียกันจริงๆ จะมาแต่งเล่นแต่งหลอกแต่งกำมะลอบ้าบออะไรนั่นมันไม่มีหรอก เพราะฉะนั้นถึงเธอไม่อยากอาบน้ำกับฉัน ก็ไม่ได้แปลว่าคืนนี้ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ" พ่อเลี้ยงสิงหราชพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

จากนั้นเขาจึงยอมปล่อยร่างเล็กออกจากอ้อมแขนแกร่ง ทว่าสายตาร้อนแรงยังคงจับจ้องมองเรือนร่างงดงาม ถึงอย่างไรเสียคืนนี้ปุณยวีร์ก็ไม่สามารถรอดพ้นเตียงยังอุ่นของเขาไปได้

"นี่! พ่อเลี้ยงเมาเหรอคะ?" ปุณยวีร์เพิ่งจะตระหนักเมื่อได้กลิ่นเหล้าจากลมหายใจอุ่นของเขา ทั้งใบหน้าหล่อเหลายังแดงก่ำ ทว่าดวงตาคมกริบกลับเปล่งประกาย

ดูเหมือนว่าการแต่งงานครั้งนี้จะไม่สามารถเป็นไปได้อย่างราบรื่นมากนัก ก่อนเข้าพิธีวิวาห์หนุ่มสาวยังไม่เคยมีโอกาสได้เจอกันเลยด้วยซ้ำ งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างกะทันหัน การพบกันของทั้งสองจึงเป็นครั้งแรกตอนเช้าที่เข้าพิธีด้วยกัน

ปุณยวีร์พยายามคิดในแง่ดี ว่าการที่สิงหราชทำนิสัยเสียเช่นนี้คงเพราะน้ำเมาที่ดื่มเข้าไป ได้แต่ภาวนาให้เขาเป็นพ่อเลี้ยงสิงหราชผู้แสนใจดีและมีเมตตา

แต่ในจังหวะเดียวกันนั้น ชายหนุ่มกลับขยับมือขึ้นมาถอดชุดสุดทักซิโด้ซึ่งสวมใส่สำหรับพิธีแต่งงานในวันนี้ออก เขาถอดเสื้อผ้าออกทุกชิ้น จนในที่สุดร่างกำยำก็เหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียว ปุณยวีร์แทบไม่เชื่อสายตาของตนเอง เธอรีบหมุนตัวหันหลังให้คนเปลือยกายไม่รู้จักอาย

"พ่อเลี้ยงสิงห์! ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ทำไมคุณไม่ไปถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำ คุณนี่มัน!" ปุณยวีร์พูดโวยวาย น้ำเสียงบ่งบอกว่าใกล้จะหมดความอดทนเต็มทีแล้ว

"ฉันจะไปถอดในห้องน้ำทำไม ฉันถอดตรงนี้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ปกติฉันก็ถอดแบบนี้ในห้องนอนทุกวัน"

"แต่ตอนนี้พ่อเลี้ยงไม่ได้อยู่คนเดียวนี่คะ"

"หึ! ไม่ต้องแกล้งทำเป็นเอามือปิดตาหันหน้าหนีหรอกน่า หันมาดูให้เต็มตาซะ ถึงยังไงเธอก็จะได้เห็นฉันเปลือยไปทั้งตัวอยู่แล้ว ส่วนฉันก็จะได้เห็นเธอเปลือยไปทั้งตัวเหมือนกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาทำเป็นอายหรอก หันมาดูผัวสิจ๊ะเมียจ๋า"

พ่อเลี้ยงสิงหราชตั้งใจแกล้งภรรยา ด้วยการพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนกับเปลือยกายในห้องนี้เป็นเรื่องธรรมดา จากนั้นเขาจึงเดินไปคว้าเอาผ้าขนหนูและเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ หลังจากที่วันนี้ผ่านพิธีวิวาห์อันแสนเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งวัน

ส่วนปุณยวีร์รู้สึกใจคอไม่ดีเอาเสียเลย หัวใจดวงน้อยเต้นตุบตับในจังหวะถี่ระรัวหลังจากได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เขาทำราวกับว่าทั้งสองคนจะต้องทำตัวเป็นสามีภรรยากันอย่างจริงจัง

หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องนอน พยายามคิดหาทางออกแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่ายเลย บ้านหลังงามหลังนี้ตั้งตระหง่านอยู่กลางไร่อันกว้างใหญ่ หากจะหนีออกไปตอนนี้ก็คงโดนแม่บ้านห้ามไว้ ไม่ยอมให้แม้แต่ก้าวผ่านประตูหน้าบ้านออกไปเสียด้วยซ้ำ

"ทำยังไงดีเนี่ย..." ร่างเล็กเดินวนไปวนมาด้วยความกระวนกระวายใจ ช่วงเวลาคับขันเช่นนี้เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ส่วนพ่อเลี้ยงสิงหราชใช้เวลาอาบน้ำในห้องน้ำเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น

เขาเปิดประตูเดินออกมาพร้อมกับร่างกำยำเปลือยเปล่าท่อนบน มีเพียงผ้าขนหนูพันกายท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่เท่านั้น

ปุณยวีร์หันไปมองสามีที่กำลังจ้องมองมายังตนเช่นเดียวกัน แต่สายตาของเธอกลับอดไม่ได้ที่จะหลุบต่ำลงมองกล้ามเนื้อบริเวณหน้าท้องส่วนล่าง กล้ามเนื้อของเขาเป็นมัดๆ แน่นขนัดทุกสัดส่วน บ่งบอกว่าชายหนุ่มออกกำลังกายอย่างมีระเบียบวินัยเป็นประจำ มองต่ำลงไปอีกจึงเห็นเส้นขนดำขลับเหนือขอบผ้าขนหนู

ปุณยวีร์เห็นเช่นนั้นหัวใจดวงน้อยยิ่งเต้นระรัวถี่ขึ้นอีก เธอรีบหมุนตัวหันหลังให้พ่อเลี้ยงสิงห์และยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาไว้ ขณะที่อีกฝ่ายเดินตรงเข้ามาหยุดอยู่ข้างหลังภรรยาผู้งดงาม...

นักอ่านที่น่ารักของปันหยีขา❤️ฝากกดหัวใจและกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ และส่งcomment มาให้กำลังใจนักเขียนเยอะๆ นะคะ ขอบพระคุณค่ะ :-)