รีสอร์ต
สิงหราชเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอนข้างกายภรรยาหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองกลับมาจากดูพระอาทิตย์ตกดินได้ราวหนึ่งชั่วโมงแล้ว และปุณยวีร์ก็อาบน้ำเสร็จแล้วเช่นเดียวกัน
ร่างเล็กนั่งพิงพนักหัวเตียงนอนอยู่ เธอมองหน้าสิงหราชแล้วจึงขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มดึงผ้าขนหนูออกจากกายท่อนล่างไม่ยอมสวมใส่ชุดนอน ร่างกำยำจึงเปลือยเปล่าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
"ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะคะ?" ปุณยวีร์ถามเสียงแผ่วเบา เขาจึงแค่นหัวเราะให้กับคำพูดไร้เดียงสาของภรรยา
"อุตส่าห์พามานอนถึงรีสอร์ต คิดเหรอว่าจะได้นอนจริงๆ ถึงได้บอกให้ฉันใส่เสื้อผ้า?" เขาถามภรรยาและขยับมานั่งใกล้กัน ปุณยวีร์กำลังจะลุกขึ้นจากเตียงนอนแต่กลับถูกท่อนแขนกำยำของสิงหราชโอบกอดเอวเล็กไว้เสียก่อน
"อื้อ! คุณสิงห์ ปล่อยนะคะ" คนตัวเล็กดิ้นในอ้อมแขนแกร่ง ดิ้นราวกับคนไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย ความจริงมันก็เป็นเช่นนั้น ปุณยวีร
