ก่อนวันกลับจีนของลูก้า
ณ โฮมบาร์ ประจำบ้านลาเดล
“ต่อไปก็งานแต่งมึงสินะก้า” ลูคัสถามขึ้นแล้วหันหน้ามาสบตากับเขา
“อือ”
“มีเมียเป็นตัวเป็นตัวเป็นตน” ลาเดลที่นั่งอยู่ยังโซฟาตัวเล็กพูดขึ้น
“พูดรอบที่หนึ่งล้าน บอกว่าไม่ใช่เมีย” อธิบายจบก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม พวกมันรู้สาเหตุและสิ่งที่เกิดขึ้นดี แต่ก็ยังไม่หยุดปั่นประสาทเขา
“ไม่ใช่เมียแล้วอดใจไหวมั้ยล่ะ สาบานว่ายังไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ลาเดลมองมาด้วยสายตารู้ทัน
“ก็มีบ้าง แต่ถือว่าได้ด้วยกันทั้งคู่แล้วกูก็ไม่ได้บังคับ”
“ใช้ซ้ำใช้ย้ำเขาเรียกว่าติดใจนะ”
“เหมือนพวกมึงปะ” นัยน์ตาคมปาดมองไปยังลาเดลก่อนจะเปลี่ยนไปมองลูคัส
“กูตั้งใจหยุดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อยู่กับคนเดียวคนเดิมไม่แปลก” ลูคัสรีบอธิบายเพิ่มเติม
“กูกับคนเดียวมาตั้งแต่แรก” เรื่องนี้ก็จริงของลาเดล
“กูก็ไม่ได้ยุ่งกับใครเพราะให้เกียรติเธอเหมือนกัน แต่ถ้าจบสัญญาเมื่อไหร่ก็อีกเรื่อง”
“กูกลัว
