“....” แย่แล้ว ดันหลุดปากพูดออกไปจนได้
“เงียบแบบนี้ ตั้งใจพูดให้หึงจริงสินะ” ลูก้ายิ้มมุมปาก สายตาของเราจ้องมองกันผ่านเงาสะท้อน
“แล้วหึงมั้ยล่ะ”
“...ไม่”
“ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันว่านายจะมาหึงฉันทำไม เพราะการแต่งงานของเรามันมีเวลาและข้อตกลง เพราะฉะนั้นงานแต่งก็เลยคิดว่าจะเชิญดีแลนกับครอบครัวของเขามาด้วย เป็นแขกฝ่ายฉัน”
“....”
“ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย?” มือเล็กจับแขนที่กอดคอออก แล้วหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาก้มช้อนขึ้นสบสายตา
“....” นัยน์ตาคมก้มมองลงมา
“ไม่หึงเนอะ” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีสวยส่งยิ้มหวานให้คนตัวสูง
“อือ”
“ดีมาก เดี๋ยว! ฉันจะไปอาบน้ำ” พูดจบก็เบี่ยงตัวออกเพื่อที่จะเดินไปยังห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้าเดินพ้นตัวเขาก็ถูกแขนรั้งเอวบาง พาเดินไปทางเตียงกลางห้อง
“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวอาบน้ำให้ด้วย แต่หลังจากเสร็จก่อน”
“หึงหรือไงมาหาเรื่องฉันแบบนี้ แล้วหึงก็บอกว่าหึง ปากอ
