ณ คฤหาสน์ตระกูลมัสชิโม่
โถงกลางบ้าน
“นี่ตอบฉันสักที ทำไมพูดแบบนั้น ฉันไม่เข้าใจ ทำไมตอบเฮียแบบนั้น ทำไมไปตกปากรับคำแบบนั้น ทำ!”
“ทำไมไม่เงียบไป ทำไมต้องไปตอบเฮียแบบนั้น ทำไมถึงไม่หลีกเลี่ยงการพูดถึงงานแต่ง เสียงเหมือนลูกเจี๊ยบที่จิกอยู่ข้างหู ตั้งแต่ขึ้นรถจนลงจากรถ” ลูก้าพูดแทรกขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ
ทั้งหมดที่ฉันพูดมันคือประโยคเดิม ที่พูดซ้ำไปซ้ำมาตั้งแต่ขึ้นรถ จนลงรถอย่างที่ลูก้าพูดจริง ๆ นั่นแหละ แต่ถามไปมากมายแค่ไหนก็ไม่ได้คำตอบจากเขาไง!
“ฟังจนท่องได้ ก็ตอบฉันมาสิ” สองเท้าหยุดเดินกลางบ้าน ทำให้ลูก้าต้องหยุดตามแล้วหันกลับมามอง
“ขึ้นห้องสิครับหรือจะให้อุ้ม”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องตาใสได้มั้ย” ฉันนอนไม่หลับแน่ ถ้าไม่ได้รู้สาเหตุจากปากของเขา
“หลบไปให้ได้อะไร พี่ชายเธอก็น่าจะสงสัยเรื่องของเราตั้งแต่แรก แล้วเขาก็อาจจะรู้นิสัยน้องสาวตัวเองดี ที่จู่ ๆ ก็ประกาศมีแฟนจะแต่งงานทันที ทั้งที่จบร
