บทที่ 3 ผู้หญิงแบบเธอฉันเกลียดที่สุด
1236 คำ
“แด๊ดดี๊ขา~~”
ฟาโรห์อมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงลูกสาวแสนสวยส่งเสียงเรียกเสียงหวานมาแต่ไกล
“เสียงหวานแบบนี้จะมาขออะไรจากแด๊ดดี๊อีกฮะยัยตัวแสบ” ฟาโรห์ยิ้มละมุนที่ยิ้มให้กับลูกสาวแสนสวยและภรรยาอันเป็นที่รักเท่านั้น
“ถ้าหนูขอแล้วแด๊ดดี๊จะให้ไหมคะ”
“อะไรละคะ หนูต้องบอกแด๊ดดี๊ก่อนค่ะ”
“ไม่ค่ะ แด๊ดดี๊ต้องสัญญามาก่อนว่าจะให้” เธอต่อรองและทำแก้มป่องอย่างงอน เพื่อต้องการให้ผู้เป็นบิดาใจอ่อน
“ก็ได้ค่ะ แด๊ดดี๊สัญญาแด๊ดดี๊จะให้ทุกอย่างที่ลูกสาวคนสวยคนนี้ต้องการ”
“แด๊ดดี๊ไปขอหมั้นผู้ชายให้ฟาติมาได้ไหมคะ”
“หะ!! ล้อแด๊ดดี๊เล่นใช่ไหมคะ” ฟาโรห์หัวใจแทบวายเมื่อได้ยินลูกสาวเอ่ยปากให้ไปขอผู้ชายมาหมั้น
“ฟาติมาพูดจริงค่ะ หนูชอบรุ่นพี่คนหนึ่งหนูชอบมานานแล้วและอยากได้เขามาเป็นลูกเขยแด๊ดดี๊”
“ที่รักมานี่เร็ว” ฟาโรห์ร้องเรียกภรรยาเสียงดัง คนได้ยินก็รีบเดินออกมาด้วยความตกใจที่อยู่ ๆ สามีก็ร้องเรียกตนลั่นบ้าน
“อะไรกันค่ะ เรียกเสียงซะดังเชียว” พิมดาวเดินออกมาอย่างเร่งรีบที่กำลังทำอาหารเย็นรอลูก ๆ กลับมาบ้าน
“ยัยตัวแสบนี่นะสิที่รัก จะให้ผมไปขอผู้ชายมาหมั้น”
“ฟาติมา! หนูล้อเล่นรึเปล่าลูก” พิมดาวเอามือทาบอกตกใจกับความแก่นแก้วของลูกสาวที่นิสัยไม่เหมือนเธอเลย สงสัยให้อยู่กับการ์ตูนน้องสาวของสามีเธอมากไปถึงได้เอาความแก่นแก้วมาได้ขนาดนี้
“เปล่าค่ะหม่ามี๊ แต่ฟาติมาพูดจริง หนูรักพี่เขาและอยากแต่งงานกับเขา นะคะแด๊ดดี๊ไปขอหมั้นให้หนูหน่อยน้า”
“ไม่ได้! เรายังเด็กอยู่และอีกอย่างแด๊ดดี๊ยังไม่รู้จักครอบครัวคนที่หนูชอบเลย นิสัยใจคอเป็นยังไงแด๊ดดี๊ก็ไม่รู้ จะไปขอให้มาหมั้นกับลูกสาวพ่อมั่วซั่วได้ยังไงกัน แด๊ดดี๊มีลูกสาวแค่คนเดียวเองนะ”
“ไม่รู้ล่ะ แด๊ดดี๊สัญญาแล้วต้องรักษาสัญญา” เธอเดินแก้มป่องกลับห้องปิดประตูเสียงดังและล็อกประตูประท้วงเมื่อกำลังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ
“เฮียไปสัญญาอะไรกับลูก”
“พลาดท่าให้ลูกสาวเรานะสิ ยัยแสบนี้ เป็นสาวเป็นนางแต่จะให้เราไปขอฝั่งผู้ชายหมั้นชักจะเกินไปแล้ว”
“นั้นไง เฮียไม่ทันลูกอีกแล้ว เฮียแก้เองเลยนะ พิมดาวจะไปทำอาหารต่อ”
“ที่รัก อย่าใจร้ายกับเฮียนะ มาช่วยเฮียคิดก่อนนะคนดี”
“ไม่ค่ะ ไปสัญญาเองก็ไปแก้เองค่ะ”
“ที่รัก!” ฟาโรห์ส่งเสียงเรียกภรรยาอย่างคนสิ้นหวัง หมดแล้วมาดมาเฟียที่คุมคนตั้งหลายหมื่นคนแต่มาพลาดท่าให้กับลูกสาวจอมเจ้าเล่ห์ของตนเอง
มหาลัยจอร์จทาวน์
พรึ่บ!!
“เธออีกแล้วเหรอ เมื่อไรจะเลิกยุ่งกับฉันสักที” ไซรัสพูดหน้าซังกะตายเมื่อเจอคนที่ไม่ถูกชะตาที่ยังตามตื๊อเขาไม่ยอมเลิก
“ฟาติมาชอบพี่ ก็บอกไปแล้วไง”
“ฉันเกลียดผู้หญิงแบบเธอที่สุดเลย ความยางอายไม่มีวิ่งตามผู้ชายต่อย ๆ”
“ที่ฟาติมาตาม เพราะฟาติมาชอบพี่ไงคะ ถ้าไม่ชอบแล้วฟาติมาจะตามไหมล่ะ” เธอตอบกลับหน้าตายอย่างไม่รู้ร้อน
“ไร้ยางอาย” เสียงเย็นชาพ่นออก แต่คนได้ยินก็ยังยิ้มระรื่นได้
“คิ คิ ด่าอะไรมาฟาติมาก็ไม่เจ็บหรอกค่ะ ฟาติมาจะตื๊อพี่จนกว่าพี่จะใจอ่อนเลย นี่ขนมค่ะ”
ตุบ!! มือหนาปัดถุงขนมที่หญิงสาวตรงหน้ายื่นให้หล่นอย่างไม่ไยดี
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ชอบกินของหวาน อะไรเลี่ยน ๆ แห้ง ๆ ยิ่งไม่ชอบ และยิ่งไม่ชอบใหญ่ที่ไม่รู้ผู้หญิงที่ไหนคอยตามตื๊อหน้าด้านให้ในสิ่งที่ฉันไม่เคยร้องขอ”
“ชิ! ใจร้ายจังเลยนะคะ ไม่กินก็ไม่กินค่ะ ไว้เจอกันใหม่นะคะ”
เธอยิ้มอย่างคนใจเย็นถึงแม้ในใจอยากระเบิดเต็มทนก็ตาม ที่เธอยังใจเย็นอยู่ได้ เพราะเธอนั้นชอบเขาจริง ๆ ถึงขั้นรักเลยก็ว่าได้ รู้จักไหมรักแรกพบ ตั้งแต่วันที่เธอเข้ามาเรียนเธอก็ได้แต่แอบมองเขาอยู่ไกล ๆ
“ประสาท”
“ทำไมลูกชายแม่ทำหน้าแบบนั้นละลูก” เสียงหวานของผู้เป็นแม่เอ่ยทักลูกชายที่เดินเข้าบ้านมาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง จึงทำให้เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรครับคุณแม่ แค่เรื่องบ้าๆ บอๆ”
“เรื่องบ้า ๆ บอ ๆ แต่ก็ทำให้ลูกชายแม่หน้าเคร่งเครียดได้ขนาดนี้เลยเหรอ” มิลินผู้เป็นแม่เอ่ยถามและยิ้มให้อย่างอบอุ่นมาที่ลูกชายคนโต
“คงมีสาวมากวนใจนะสิคะหม่ามี๊” มิลาเดินลงมาและยืนยิ้มให้พี่ชายอย่างกวน ๆ
“เงียบไปเลยนะ” ไซรัสดุน้องสาวด้วยสายตาที่แข็งกร้าวที่ชอบมาพูดล้อเลียนเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต
“แหนะ! ดุน้องทำไม คงจริงแบบที่น้องพูดใช่ไหม”
“ใช่ค่ะหม่ามี๊ ลูกชายมี๊เนื้อหอมจนสาว ๆ วิ่งเข้าหาได้แทบทุกวี่ทุกวัน”
“คิ คิ ขนาดสาว ๆ วิ่งหาแม่ก็ยังไม่เคยเห็นลูกชายแม่ควงผู้หญิงคนไหนให้แม่เห็นเลย”
“ผมไม่พูดด้วยแล้วครับ ถ้าจะเข้าข้างกันแบบนี้”
“ชิ! พูดเรื่องจริงก็มาทำเป็นรับไม่ได้” มิลาพูดตามไล่หลังเพื่อแกล้งพี่ชายที่ทำหน้าเบื่อโลก ไม่รู้จะเบื่ออะไรนักหนา ยิ้มยากซะเหลือเกิน
“มิลา! เราเองก็ชอบไปแกล้งพี่เขา” มิลินดุลูกสาวและตีเบา ๆ ที่หลังแขน
“โอ๊ยหม่ามี๊ ลูกชายสุดหล่อของมี๊เล่นตัวหนักมากสาว ๆ วิ่งเข้าหาทุกวันแต่ไม่สนใจใครทั้งนั้น ทำหน้าเบื่อโลกเหมือนโลกทั้งใบมันน่าเบื่ออย่างนั้นแหละ”
“พี่เราคงเบื่อไม่ชอบให้ใครเข้ามาจู้จี้จุกจิกตามประสาวัยรุ่นแหละลูก แล้วมีใครเข้าตาบ้างไหมล่ะ” มิลาอมยิ้มเมื่อมารดาช่างรู้ใจไปเสียหมด
“มีค่ะ มีอยู่คนหนึ่ง หนูว่าคนนี้ต้องสยบพี่ไซรัสได้แน่นอน” เธอพูดและขำออกมาเล็กน้อย เมื่อนึกถึงใบหน้าที่น่ารักสวยสะดุดตาแต่ดูแล้วน่าจะไม่ใช่เล่น ๆ ถึงได้ทนตามตื๊อพี่ชายของเธอได้นานขนาดนี้ ขนาดโดนพูดให้เจ็บใจก็เห็นเธอยิ้มออก
“มี๊อยากเห็นซะแล้วสิ”
“สักวันค่ะ เราได้เห็นกันแน่ ฮ่า ฮ่า” มิลายืนหัวเราะและนึกถึงตอนที่พี่ชายอยู่กับรุ่นน้องคนนั้นก็พาลหัวเราะออกมาจนคนเป็นแม่ยืนมองและคิดชักอยากจะเห็นเด็กสาวคนที่ลูกสาวพูดเสียแล้วซิ
*************************
ฟาติมาหนูจะไปขอผู้ชายหมั้นก่อนไม่ได้นะคะลูก
จับแต่งไปเลยดีกว่าค่ะ ^^
- ผู้เขียน
