“ฟาติมาบอกว่าหิวข้าวไงคะ พี่ขับเลยร้านอาหารไปตั้งหลายร้านแล้วนะ” คนตัวเล็กนั่งท้วงเมื่อท้องเธอส่งเสียงร้องไม่หยุด แต่คนขับหน้านิ่งไม่คิดที่จะจอดให้เธอลงไปซื้อสักร้าน ผ่านไปกี่ร้านเขาก็เหยียบผ่านหมดเหมือนจงใจแกล้งเธอ
“หิวก็หาแดกเองสิ นี่มันรถฉัน ฉันจะจอดตอนไหนมันก็เรื่องของฉัน”
“ปากเนี่ยเพลาๆ ลงบ้างก็ได้นะคะ สงสัยต้องพาไปหาหมอให้หมอผ่าหมาออกจากปากบ้างซะแล้วเห่าไม่หยุดเลย”
“ยัยประสาท นี่เธอว่าฉันเป็นหมาเหรอว่ะ”
“อ่าวร้อนตัวอีก พี่ได้ยินฟาติมาพูดตอนไหนคะว่าพี่เป็นหมา”
“ชักจะมากไปแล้วนะ ลงไป! รีบลงไปเลยนะไม่อยากขึ้นชื่อทำร้ายร่างกายผู้หญิงว่ะ”
“แล้วพี่จะไปไหน” เธอรีบตะโกนถามเพราะตอนแรกที่เธอยอมลงเพราะคิดว่าชายหนุ่มจะตามลงมาด้วยเหมือนกัน เพราะอยู่คอนโดเดียวกันแต่กลับกันพี่เขากลับขับรถออกไปด้วยความเร็วแถมยังเหยียบคันเร่งเหมือนจงใจให้ควันเข้าหน้าเธอ
“ตาบ้านิ ฟาติมาเป็นคู่หมั้นพี่นะ ในอนาคต
