มือหนาที่ว่างอยู่อีกข้างยื่นออกมาขอคีย์การ์ดจากปั้นตังค์เธอไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ส่งให้เขาไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนเด็กน้อยที่ได้ลูกอมเป็นรางวัลผุดขึ้นที่หน้าของเขา เธอเห็นแล้วใจก็ยิ่งเต้นแรงหนักกว่าที่เป็นอยู่ไปอีกจึงรีบก้มหน้ามองลงพื้นแทน จูบไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้วแต่ยืนจับมือแบบนี้เขาไม่เคยทำ ส่วนเธอก็ยิ่งไม่เคยทำกับใครมาก่อนในชีวิต ไอ้ที่บอกว่าร้อนมือเธอก็ไม่ได้พูดเล่นตอนนี้เหงื่อเธอออกเต็มมือเพราะความประหม่า ส่วนเขาจากที่กุมมือเฉย ๆ กลับเปลี่ยนเป็นประสานมือเข้าหามือของเธอซะแน่น การเดินออกจากลิฟต์ไม่ใช่การเดินเคียงข้างแต่เป็นการเดินตามมากกว่า พอก้าวเข้าห้องเขาถอดรองเท้าแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับดึงเธอลงนั่งที่ตัก
"ยังไงดี...เรา"
"อะไร"
"โกรธพี่เรื่อง?"
"ไม่มีสักหน่อย"
"มองหน้าแล้วตอบ"
"..."
มือหนาจับคางของคนที่กำลังหลบสายตาเขาให้หันกลับมา สองมือเล็ก ๆ กำแน่นเพราะไม่รู้จะทำอะไร ใจ
