กลายเป็นของในชามตรงหน้าที่อยู่เต็มชามหลังจากปั้นตังค์กดวางสายบุคคลนิรนามที่มีแต่พี่เบียงขาเห็นชื่อผู้โทรเข้าเพียงคนเดียว ความรู้สึกไม่อยากอาหารก็กำเริบขึ้นมาเสียดื้อ ๆ มือหนาดึงกลับมาวางที่หน้าขาของตัวเอง เขามองออกไปทางอื่นเพื่อสงบสติอารมณ์ไม่พาลออกมาให้คนอื่นลำบากใจแต่ไม่นานเขาก็ตัดติดใจลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้านไปคนแรก อาหารในชามของเขาเป็นปั้นตังค์ที่คีบยัดเข้าปากเพราะไม่อยากโดนค่าปรับขีดละ 50 บาท แม็กนั่มเองก็บอกแล้วว่าไม่ต้องแต่เธอก็เกรงใจอยู่ดี
"เราตามไอ้เบียงไปเถอะ"
"ค่ะ ๆ ....ไปก่อนนะพวกมึง สวัสดีค่ะพี่ ๆ"
ขาสั้น ๆ รีบเดินตามออกไปที่ลานจอดรถหน้าร้าน เจ้าของรถหรู บบ 56 ที่ตอนนี้ไร้เสื้อช็อปเหลือแค่เสื้อยืดกับยีนสีเข้ม มองจากระยะไกลยังรับรู้ได้ถึงความหล่อที่ใครเห็นก็ต้องหวั่นไหว เช่นตัวเธอเองก็เริ่มมีใจให้เขาไปแล้วเหมือนกัน เธอต้องปรับสีหน้าท่าทางให้สงบที่สุดก่อนจะก้าวไปใกล้ ๆ เขา เ
