จากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบสัปดาห์ เสียงอื้ออึงภายในโรงอาหารคณะหนึ่งในคนกลุ่มหนึ่งก็ไม่พ้นเพื่อนของอู๋ ทุกคนกำลังเปิดดูเพจมหาลัยที่โพสต์อันดับความน่ารักของรุ่นน้องปี 1 ไม่จำกัดคณะหรือสายที่เรียน แต่ละคนสวยใสแบบที่รุ่นพี่แทบจะขอให้ได้คุยสักครั้งจะเอาอะไรไปแลกก็ยอม เพื่อนสนิทที่นี่มีสองคนคือ แซน กับ สิงโต ทั้งสามคนเจอกันตอนรับน้องก็เลยสนิทกันยาวเรื่อยมา อาจจะไม่ถึงขั้นรู้จักครอบครัวของกันและกันเหมือนโชกับปลาวาฬ แต่ก็เรียกว่าสนิทกันได้เต็มปาก แซนยื่นหน้าจอมือถือพร้อมเอานิ้วเคาะที่รูปของชิกิให้อู๋ดู
“ไอ้อู๋ปีนี้มีเด็กว่ะโคตรน่ารักเลยแถมได้อันดับพิเศษแยกออกมาด้วย”
“...”
“นี่ไงน้องชิกิ วิศวะสายอะไรไม่รู้ไม่ระบุ”
“อืม”
“ไม่น่ารักหรอตัวเล็กขาว ๆ สเป็คมึงเลยนี่”
“งั้น ๆ”
สเป็คเขาหรอน่าจะใช่มั๊ง ที่ผ่านมาถ้าไม่นับคู่นอนถ้าแค่คนคุยเขามักชอบผู้หญิงตัวเล็กน่ารักมากกว่าพวกสวยสะบัดหุ่นนางแบบ เขารู้สึก
