ย้อนไปเมื่อก่อนจะตัดสินใจ...
“เดี๋ยวพี่ยกไปให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ...”
แม็กนั่มได้ยินคำปฏิเสธจากซอร์เบทเขาเลยไม่ยอมเปิดหลังรถ แต่เปลี่ยนเป็นทิ้งสะโพกพิงกับตัวรถแล้วล้วงบุหรี่มาจุดสูบแทน ซอร์ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรถึงได้ทำแบบนี้ แค่เขาเพียงเปิดรถเอากระเป๋าให้เธอเขาก็จะได้กลับบ้านกลับช่องตัวเอง
“พี่แม็กนั่ม”
“หืม”
“ซอร์ขอกระเป๋าก่อน”
“พี่ไปส่ง”
ประโยคคำสั่งทำเอาซอร์เบทถึงกับเม้มปากแน่น เธอเพิ่งเข้าใจว่าสิ่งที่เขาต้องการคือตามเธอไปที่ห้อง เขาอันตรายเกินไปถ้าเธอยอมแล้วเกิดอะไรขึ้นมาเธอจะทำยังไง แต่ถ้าไม่ยอมเขาก็คงยืนเมื่อยขากันอยู่แบบนี้ กระเป๋าของเธอถูกวางตรงพื้นห้องคู่กับกระเป๋าอีกใบ เธอพยายามจะถามเขาเรื่องเจ้ากระเป๋าปริศนา แต่เขาเลือกที่จะเงียบละไม่ตอบจนถึงห้องเธอ
ร่างสูงเริ่มสำรวจพื้นที่ต่าง ๆ ประหนึ่งเป็นหมาหรือแมวย้ายที่อยู่ เดี๋ยวจับนั่นจับนี่ตามด้วยคำถามที่ว่าเธออยู่คนเดียวใช่ไ
