วิคเตอร์งึมงำเสียงพร่าแหบขณะซุกใบหน้าคร้ามคมกับลำคอระหง ร่างกายของเขาตึงเครียดขณะบดเบียดอยู่เหนือร่างเล็ก อิงธารอยากร้องแต่กลับไม่มีเสียง หล่อนกำลังจะหมดแรงและยินยอมให้เขาข่มเหงเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ได้ มันเป็นอย่างทุกครั้งที่วิคเตอร์พยายามร่วมรักกับหล่อนและสำเร็จทุกครั้ง
“วิค...อาส์...ไม่...อย่า...อย่า...”
เสียงแห้งแหบลอดจากปากจิ้มลิ้มขณะร่างกายของหล่อนเริ่มตอบสนองแทนที่จะผลักไสเขาออกห่าง มือที่กำหมัดแน่นลูบไล้กล้ามเนื้อขมวดเกร็งของเขาอีกครั้งและเป็นสัญญาณให้ชายหนุ่มแทรกท่อนขาแกร่งลงตรงกลางหว่างขาของหญิงสาวได้อย่างง่ายดาย สัยงเขาหอบหายใจขัดเป็นห้วง ๆ เมื่ออารมณ์หื่นหิวกำลังทะยานขึ้นสูงอีกครั้ง
“เอ็มมี่...พระเจ้า...โอววว...พระเจ้า...ผมต้องการคุณ...เดี๋ยวนี้”
“วิค..อย่าค่ะ”
“คุณหนีไม่ได้แล้ว...อาส์...ผมต้องการคุณ...อยากเข้าไปอยู่ในตัวคุณอย่างทุกครั้ง...อาส์...อุวว”
เสียงครางนั้นดั
