“แม่รับได้ แม่รู้ว่าอรเขาเป็นแบบไหน แม่ผิดเองที่รักเขามากเกินไปจนลืมว่าแม่ก็มีลูกสาวที่น่ารักอีกคน ที่ผ่านมาแม่บังคับอิง ไม่ให้อิงไปไหน แม่ไม่เคยสนใจว่าอิงต้องการอะไร คิดแต่ว่าน้องต้องช่วยพี่ คิดแต่ว่าอิงต้องช่วยเหลืออร...ตะ...แต่ว่า...แล้วตอนนี้อิงอยู่ที่ไหนกันล่ะวิค วิคเจออิงแล้วใช่ไหม”
“ครับ...ผมเจอเธอแล้ว...และก็ดีใจมากที่ได้ยินคุณแม่พูดวันนี้ ทำให้ผมรู้แล้วว่าทำไมเอ็มมี่ถึงได้ชอบตัดพ้อตัวเองตลอดเวลา นั่นเป็นเพราะว่าเธอมีปมด้อย”
“แล้ว...แม่จะได้เจออิงเมื่อไหร่ล่ะวิค”
“ผมขอเวลาอีกหน่อยนะครับ ตอนนี้เธอกำลังสับสนมาก แต่ก็ยังมีข่าวดีสำหรับผมและคุณแม่”
“ข่าวดี?”
เอื้อมรักษ์น้ำตาเหือดแห้งขณะมองใบหน้าคร้ามเข้มด้วยความฉงน วิคเตอร์ยิ้มให้หล่อนอย่างอ่อนโยนไม่ทำหน้าขึงขังและอารมณ์บูดบึ้งอย่างวันก่อนอีกต่อไป
@@@@@@@
อิงธารตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนตอนเย็นมากแล้ว จริง
