“เดี๋ยวเธอจะกลับมาเพราะเงินที่คุณเอาไปให้อยู่กับผม โอเค...ผมจะป้อนข้าวให้คุณก็แล้วกัน”
“วิคเตอร์...เอ๊ะ!”
หญิงสาวเกือบจะส่งเสียงดังเมื่อคนตัวใหญ่ฉวยโอกาสกับหล่อนอีกครั้งด้วยการดึงร่างนั้นมานั่งบนตักแล้วกอดรัดด้วยแขนข้างเดียว
“วิค...ฉันไม่ใช่เด็กนะ คอยดูเถอะ ถ้าฉันกลับบ้านได้เมื่อไหร่จะแจ้งความให้ตำรวจมาจับพวกมาเฟียต่างชาติอย่างคุณเสียให้หมด...อื๊อ!”
เสียงหวานขาดหายเพราะวิคเตอร์ฉวยจังหวะที่หล่อนอ้าปากกดท้ายทอยและประกบปากเขากับปากนุ่มจิ้มลิ้มไว้แน่น
©©©©©©©©
บทที่ 4
อิงธารอ่อนลงในทันใดเมื่อทั้งอ้อมกอดและจูบของวิคเตอร์กำลังละลายความเข้มแข็งของหล่อน
พอเขาถอนปากออกหน้าสวยกลับแดงซ่าน เกิดอาการร้อนวูบวาบแทนที่จะโกรธและข่วนหน้าเขาอย่างที่อยากทำ คุณครูสาวโมโหตัวเองที่ไม่เคยปฏิเสธเขาได้สักที ชายหนุ่มเอียงหน้าโดยที่เขาเองก็ไม่รู้เลยว่าเลือดสูบฉีดใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเข้ม
“คุณน่ะดื้อมา
