วิคเตอร์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ และทำเหมือนว่าเขากำลังไม่สบายจริงๆ
ตอนแรกอิงธารคิดว่าจะไม่เชื่อเพราะกลัวว่ามันอาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมแต่เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มดูอิดโรยหล่อนกลับนึกไปอีกอย่าง ครูสาวที่ยังไม่กินอะไรเลยถามขึ้นว่า
“วิค...กินยาหรือยังคะ?”
“ผมไม่ชอบกินยาเท่าไหร่ อยากนอนพักผ่อนเดี๋ยวมันคงหายไปเอง”
คำตอบของเขาเกือบทำให้อิงธารใจอ่อนดีว่าหล่อนยั้งตัวไม่ทันก่อนจะถามว่าเขาอยากไปหาหมอหรือไม่ แต่...ไม่ได้หรอก...อย่าได้แสดงความมีน้ำใจออกไปมากนักเดี๋ยวเขาจะคิดว่าหล่อนเป็นห่วงจริง ๆ แค่อาการปวดหัวเล็กน้อยกระมัง คนร้ายกาจอย่างวิคเตอร์ถึงยังไงก็ไม่น่าเชื่อถืออยู่ดี ครูสาวชั่งใจก่อนพูดว่า
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ ฉันจะไปทำงานก่อน”
“อ้าว...อิง...ลูกยังไม่กินอะไรเลยนะ”
“อิงไม่ค่อยหิวค่ะแม่ กาแฟแก้วเดียวก็ได้แล้วค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำงานเถอะนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะคอยดูแลวิคให้เอง”
อ
