“เขาไม่สบายนะคะ แม่ก็เห็น ท่าทางเขาคงไม่ได้โกหกหรอกนะคะ”
“เฮ้อ!” เอื้อมรักษ์ระบายลมหายใจดังพรืด “โชคดีเป็นของเรา วิคเตอร์ไม่สบายประจวบเหมาะกับที่อรเขานัดให้อิงมาพบเขาที่นี่ ตอนแรกแม่ล่ะกลัว ทำอะไรไม่ถูก กลัวว่าจะไม่ได้ออกมาพบอร กลัวสารพัดเลยนะลูก”
“วิคเขาไปโรงพยาบาลไม่รู้จะกลับตอนไหน ก็ดีแล้วนะคะแม่ ไม่อย่างนั้นหนูคงไม่ได้ลางานมาพบพี่อิง”
“แล้วนั่นเก็บเงินสดที่แม่ให้ไปสองแสนดีหรือเปล่า อย่าสะเพร่าทำหายนะไม่อย่างนั้นอรลำบากแน่ ๆ เพราะอรต้องใช้เงินนี้เดินทางออกนอกประเทศ แค่อย่าให้วิคเตอร์จับได้ก็เท่านั้น ถ้าทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีแม่ก็จะได้โอนเงินตามไปให้เขาทีหลัง”
“แม่คะ...แม่เอาเงินจากไหนเยอะแยะให้พี่อรคะ เห็นแม่บอกว่าแม่มีเงินเก็บในธนาคารไม่มากนี่ไม่ใช่เหรอคะ”
“อย่าถามมากนักเลยอิง! หน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ไม่ใช่เวลาจะมาสงสัยเรื่องไม่เป็นเรื่อง รีบไปพบพี่ของลูกเลยนะ แล้วบอกว่าแม่จัดกา
