“ใช่สิ...จะช้าอยู่ไม่ได้หรอก วิคเตอร์ไปโรงพยาบาลใช่ไหม...หึ! คนโหดร้ายแถมขี้โกงอย่างนั้นก็ป่วยไข้กับคนอื่นเป็นด้วย”
ประชดเหน็บแนมแล้วก็รีบลุกขึ้นโดยมีอิงธารลุกตามและเดินออกไปหน้าร้าน อิงอรมองซ้ายขวาและรีบสวมแว่นสีชาเพื่ออำพรางตัว แต่ก่อนที่หล่อนจะเหลียวหลังอิงธารก็ดึงมือพี่สาวไว้
“อะไรอีกล่ะอิง พี่ต้องรีบไปนะรู้ไหม”
“พี่อร...แล้ว...ทางนี้จะให้ทำยังไงกับวิค...เอ้อ...วิคเตอร์ล่ะคะ”
“ก็บอกเขาไปซีว่าไม่พบพี่ ติดต่อไม่ได้อะไรก็ว่าไป...พี่ต้องไปล่ะ...แต่...เอ๊ะ!”
สีหน้าของอิงอรเปลี่ยนไปเมื่อสายตาคู่นั้นเหลือบมองผ่านแว่นสีชาเห็นบางอย่างผิดปกติ อิงธารเอียงคอถามเมื่อเห็นพี่สาวหยุดชะงัก
“พี่อร...เป็นอะไรไปคะ”
“อิง...นี่แน่ใจนะว่ามาหาพี่แค่คนเดียว ไม่ได้มีคนอื่นตามมาด้วย”
“ค่ะ...เรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลยนะคะนอกจากแม่กับอิง”
“แต่พี่เห็น...วิคเตอร์!”
พออิงอรบอกอย่างนั้นทำให้อีกฝ่ายถึงกับตาค้าง
