นอนหลับไปนานมาก ตื่นมาอีกทีก็เจอว่าเขากำลังนอนกอดอยู่จากด้านหลัง
"ขึ้นมานอนตอนไหนเนี่ย...พี่ชาร์ลตื่น เซียหายใจไม่ออก" สะกิดอยู่หลายครั้งกว่าเขาจะรู้สึกตัวตื่น
"ตื่นแล้วเหรอ" เขาถามเสียงงัวเงีย ยกศีรษะลืมตาข้างหนึ่งมามองกันด้วยสายตาปรือๆ
"พี่ขึ้นมานอนตอนไหนเนี่ย"
ชาร์ลหันไปเหลือบมองนาฬิกาที่ดิจิทัลบนโต๊ะหัวเตียง ก่อนตอบ "สองชั่วโมงที่แล้ว"
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลย บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามล่วงเกิน"
"พี่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเธอสักนิด"
"นอนกอดเป็นงูเหลือมแบบนี้ยังเรียกว่าไม่ได้ล่วงเกินอีกเหรอ" เมื่อกี้มือเขาจับโดนหน้าอกเธอด้วย
"จะหวงอะไรนักหนา คนกันเองแท้ๆ หยวนให้นิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้เลย?"
"ไม่ได้"
"โอเค พี่ยอมแพ้เธอแล้ว" ชาร์ลยกมือทั้งสองขึ้นอย่างยอมแพ้ ก่อนขยับตัวออกห่างจากร่างกายนุ่มนิ่มเล็กน้อย
"เซียหิว"
"แล้วคิดออกรึยังว่าอยากกินอะไร"
เฟลิเซียบอกชื่อร้านที่อยากกิน หัวคิ้วเ
