พิษรักรุ่นพี่วิศวะ

กอหญ้า

“ แม่ค่ะ หนูต้องย้ายไปเรียนที่กรุงเทพจริงๆเหรอคะ ”

กอหญ้า สาวน้อยวัย 17 ปีย่าง 18 ปี พูดกับแม่ของเธอ เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ของเธอได้หย่ากันเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากพ่อของเธอนอกใจแม่ของเธอไปมีคนใหม่ ทำให้พ่อและแม่ของเธอต้องหย่าร้างกันและกอหญ้าก็เลือกที่จะอยู่กับแม่ของเธอ

“ ใช่ลูก ที่นี้ไม่ใช่บ้านของเรา เราย้ายกลับไปที่บ้านตายายกันนะลูก ”

ยี่หวา คนเป็นแม่ของกอหญ้าพูดกับลูกสาวของตัวเอง แล้วเธอก็กอดปลอบลูกสาว เพราะกอหญ้าใช้ชีวิตที่ ขอนแก่น มาตั้งแต่เกิด แต่ทำไงได้ในเมื่อชีวิตครอบครัวของเธอมันต้องจบลง สุดท้ายก็ต้องแยกย้ายกัน

“ ค่ะแม่ ”

กอหญ้าตอบแม่ของเธอ แล้วก็หันมาเก็บของกันต่อ ยี่หวาจ้างบริษัทขนย้ายมาจัดการย้ายของ ของเธอและลูกสาว ส่วนตัวเธอก็จะขับรถกลับกรุงเทพพร้อมกับยี่หวา เมื่อทั้งคู่เก็บของกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กอหญ้าก็หันมามองบ้านที่เธอเคยอยู่อีกครั้ง แล้วเธอก็เข้าไปนั่งในรถ พร้อมเดินทางเข้ากรุงเทพกับแม่ของเธอ สองคนแม่ลูกขับรถมาที่กรุงเทพใช้เวลากว่า 7 ชั่วโมงจนมาถึงบ้านหลังหนึ่งที่มีขนาดใหญ่พอสมควรแต่ในบ้านไม่มีใครอยู่แล้ว เพราะตายายของเธอเสียชีวิตแล้ว พอมาถึงทั้งคู่ก็เข้าไปพักผ่อนข้างในบ้านด้วยกัน

เช้าวันต่อมา

ยี่หวาพากอหญ้ามาสมัครเรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ที่เพื่อนของเธอแนะนำมา แต่โรงเรียนนี้อยู่ไกลจากที่บ้านของเธอมาก ทำให้ยี่หวาต้องตัดสินใจให้กอหญ้าอยู่หอพัก หรือคอนโดเอา เพราะถ้าลูกสาวนั่งรถไปกลับ เธอเกรงว่า กอหญ้าจะเหนื่อยจนเรียนไม่รู้เรื่อง แค่ลูกต้องย้ายมาเรียนที่นี้ในปีสุดท้ายเธอก็รู้สึกสงสารลูกจะแย่แล้ว พอพากอหญ้าสมัครเรียนเรียบร้อยแล้ว ยี่หวาก็ได้พากอหญ้ามาพบกับเพื่อนของเธอ เธอจะได้ให้ ปารินทร์ แนะนำหอพักหรือคอนโดด้วย

“ ยี่หวาทางนี้ ”

ยี่หวาขับรถมาจอดที่คาเฟ่ร้านหนึ่งตามพิกัดที่ ปารินทร์ เพื่อนของเธอส่งให้ สองแม่ลูกพากันเข้ามาในร้าน ก็เห็น ปารินทร์เรียก ทั้งสองแม่ลูกเลยเดินเข้าไปหา

“ คิดถึงเธอจังยี่หวา ”

ปารินทร์สวมกอดเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมานานเป็นสิบปี เพราะยี่หวาแต่งงานก็ย้ายไปอยู่ที่ภาคอีสานเลย

“ ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน เธอยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ ” ยี่หวาชมเพื่อนตัวเองออกไป

“ พอๆ ชมฉันมา ฉันตัวลอยหมดแล้วเนี้ย ”

ปารินทร์บอกกับเพื่อนของเธอ และมองไปที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าสวย หน้าตาจิ้มลิ้ม ตาโต ผมยาว ผิวขาว จมูกโด่งเป็นสัน ขนาดเห็นตอนยังไม่ได้แต่งหน้ามากยังสวยขนาดนี้ ถ้าแต่งหน้าขึ้นมาจะสวยขนาดไหน

“ กอหญ้า นี้ป้าปารินทร์นะลูก เพื่อนของแม่ ”

ยี่หวา แนะนำเพื่อนของเธอให้กับลูกสาวรู้จัก และกอหญ้าก็รีบยกมือไหว้ ผู้ใหญ่ทันที

“ สวัสดีค่ะคุณป้า ”

เด็กสาวตรงหน้ายกมือไหว้แล้วยิ้มหวานให้กับปารินทร์ ปารินทร์ที่เห็นรอยยิ้มของเด็กสาวแล้วก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้ นี้ถ้าลูกชายเสือร้ายทั้งสองของเขาได้มาเห็นกอหญ้าละก็ คงต้องชอบเหมือนเขาแน่ๆเลย ปารินทร์คิดในใจ

“ นั่งกันดีกว่าจ๊ะ ”

ปารินทร์พูดกับสองคนแม่ลูก แล้วทั้งสามก็นั่งลงที่โต๊ะด้วยกัน แล้วปารินทร์ก็เรียกพนักงานมาสั่งขนมและน้ำมาเพิ่ม

แล้วหลังจากนั้น ยี่หวาและปารินทร์ก็ได้นั่งคุยด้วยกันไปเรื่อยๆ

“ ปารินทร์เธอพอจะรู้จักหอพักที่ใกล้ๆกับโรงเรียนกอหญ้าบางมั้ย พอดีฉันจะให้กอหญ้าอยู่หอพักหนะ มันจะได้สะดวกเวลาไปเรียน “ ยี่หวาถามเพื่อนออกไป

” หอพักเหรอ ฉันว่าอยู่หอพักมันอันตรายไปนะ กอหญ้าเป็นผู้หญิง “

ปารินทร์พูดออกไป เพราะเธอเป็นห่วงความปลอดภัยของกอหญ้า เด็กสาวหน้าตาน่ารักแบบนี้อยู่หอไม่ปลอดภัยเเน่ๆ

“ งั้นเหรอแต่ฉันสงสารลูกถ้าจะต้องนั่งรถไปกลับไกลๆ ” ยี่หวาพูดออกมา

“ ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ให้กอหญ้าไปพักที่คอนโดของลูกชายฉันมั้ย“

ตาไปร์ไม่ค่อยอยู่คอนโดอยู่แล้ว อีกอย่างห้องของไปร์เกอร์ก็มีสองห้องนอน เพราะถ้าเธอจะให้ไปอยู่กับบิ๊กเกอร์คงไม่ได้เพราะห้องของบิ๊กเกอร์มีห้องนอนเดียว

” จะดีเหรอ “ ยี่หวามีสีหน้าลำบากใจ เพราะลูกชายเพื่อนก็เป็นผู้ชาย

” ดีสิ ตาไปร์จะได้ดูแลหนูกอหญ้าด้วย “

ปารินทร์พูดออกไป เพราะเผื่อลูกชายเธอสนใจกอหญ้าจริงๆก็ดีนะสิ เธอจะได้เด็กน่ารักแบบนี้มาเป็นลูกสะใภ้

” กอหญ้าว่ายังไงลูก “ ยี่หวาหันไปถามลูกสาวของเธอ

” เออหนูแล้วแต่แม่เลยค่ะ “ เพราะเธอยังไงก็ได้อยู่แล้ว ขอแค่มีที่อยู่และไม่รบกวนใครก็พอแล้ว

” งั้นฉันให้กอหญ้าไปอยู่ที่นั้นสักพักก็ได้ เดี๋ยวกอหญ้าปรับตัวและคุ้นชินกับโรงเรียนแล้ว ฉันคอยหาคอนโดให้ลูก เพราะฉันก็เกรงใจลูกเธอ “

ยี่หวาตกลงและพูดออกไป เพราะจะให้กอหญ้าไปอยู่นานๆคงเกรงใจลูกชายปารินทร์

“ ตามนั้นจ๊ะ งั้นวันจันทร์หนูกอหญ้าเก็บกระเป๋าไว้เลยนะ เดี๋ยวป้าส่งโลเคชั่นให้ ”

ปารินทร์พูดออกไป โดยยิ้มให้กับหลานสาว แล้วทั้งสามก็คุยกันต่ออีกสักพัก ก็แยกย้ายกันกลับ

ด้านไปร์เกอร์

@มหาลัยxxx

“ ไอไปร์คืนนี้ไปผับไอเทมมั้ยว่ะ ”

นิกที่นั่งอยู่ถามเขา วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของพวกเขา และพวกเขาก็ขึ้นปีสามกันแล้ว

“ ไม่ว่างว่ะ วันนี้กูต้องกลับบ้าน ”

ไปร์เกอร์ตอบนิกออกไป เพราะว่าเมื่อช่วงเช้าแม่ของเขาโทรมาหา ให้เขาเข้าไปหาที่บ้าน บอกมีเรื่องด่วนจะคุยกับเขา

“ งั้นเหรอ ไอบิ๊กละ ต้องเข้าบ้านด้วยป่าว ”

นิกที่ถามไปร์เกอร์แล้วเพื่อนต้องกลับบ้าน เขาเลยหันไปถามแฝดของมันแทน

“ กูว่าง แม่ไม่ได้โทรหากู ”

บิ๊กตอบออกไป เพราะแม่ไม่ได้โทรหาเขาจริงๆ เขาก็เลยไม่ต้องกลับบ้านเหมือนไปร์เกอร์

“ งั้นดีล คืนนี้ออกล่าสักหน่อยดีกว่า ”

เมื่อได้คำตอบแล้วคืนนี้เขาออกล่ากันสองคนกับบิ๊กก็ได้ หลังจากที่นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ไอเทมคนหลงเมียก็เดินเข้ามาที่พวกเขา และพวกเขาก็พากันไปนั่งเรียน หลังจากอาจารย์ปล่อย ไปร์เกอร์ก็ขอตัวแยกกับเพื่อนก่อน เพราะต้องกลับบ้าน เขาคิดว่า ถ้าคุยธุระกับแม่แล้วจะกับมาที่ผับของเทมนอร์ททีหลัง

@บ้าน ปัทมกูล ( บ้านของสองแฝด )

ไปร์เกอร์ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังนี้ บ้านที่เขาอยู่มาตั้งแต่เกิด แต่พอพวกเขาขึ้น ม.ปลาย พ่อและแม่ของเขาก็ซื้อคอนโดให้เขากับบิ๊กเกอร์คนละห้องตอนวันเกิด พวกเขาเลยย้ายออกไปอยู่คอนโดเพราะมันส่วนตัวกว่า เดือนหนึ่งจะกลับบ้านกันสักทีหนึ่ง

ไปร์เกอร์จอดรถแล้วเขาก็เดินเข้ามาในบ้านทันที มาถึงก็เห็นมีคนหลายคนนั่งคุยกับคุณแม่ของเขาอยู่เขาเลยเดินเข้าไปที่คุณแม่ของเขา แล้วยกมือไหว้พวกท่าน

“ คุณแม่สวัสดีครับ ” ไปร์เกอร์ยกมือไหว้แม่ของเขาแล้วก็คนแปลกหน้าที่นั่งอยู่