หอบลูกหนีสามีมาเฟีย (ธีโอxพราวฟ้า)

ตอนที่ 2 เรื่องคืนนั้น

ย้อนกลับไปในช่วงที่เขามาบริหารที่ผับนี้ เขาทำหน้าที่ทุกอย่างไปเหมือนทุกๆ วัน ไม่ได้มีปัญหาติดขัดอะไร หรือจะว่าง่าย ๆ เขาเองแค่เข้ามาอยู่ในห้องทำงานที่ชั้นบนเผื่อจะเกิดปัญหาอะไรแค่นั้น ทั้งที่แทบไม่มีปัญหาอะไรเลย เพราะอย่างว่า ผับมีเลขาอย่างพราวฟ้าที่จัดการดูแลทุกอย่างได้อย่างดีอยู่แล้ว มันถึงไม่เคยมีปัญหาอะไรหลงเหลือมาถึงเขา

มาถึงคืนนึงที่เขาเองอยู่บนห้องทำงานของผับจนถึงเวลาผับปิด ภายในผับเสียงเพลงถูกปิดเงียบสนิท แสงไฟถูกปิดเกือบครบทุกโซน เปิดทิ้งไว้แค่ทางเดิน พนักงานและบอดีการ์ดต่างพากันแยกย้ายกลับกันไปจนหมด เหลือไว้เพียงบอดีการ์ดบางส่วนที่อยู่ดูแลความปลอดภัยตามมุมต่าง ๆ ของผับ

เขาเองก็ตั้งใจจะนอนหลับอยู่ที่ห้องทำงาน ไม่ได้คิดจะกลับไปนอนที่คอนโดเพราะเขาเองดื่มไปเยอะ แต่ในตอนที่กำลังจะปิดไฟภายในห้องทำงานเพื่อจะเข้าห้องนอนที่มีแยกเอาไว้ให้ สายตาคมดันเหลือบไปเห็นภาพกล้องวงจรปิดจากห้องทำงานของเลขาสาวด้านล่างที่มีพราวฟ้ากำลังเดินเซไปมาอยู่ภายในห้อง.. มือพยายามจะรื้อหาของตรงโต๊ะจนของตกกระจัดกระจายไปจนหมด

สายตาคมเพ่งมองภาพตรงหน้าอยู่นานจนเห็นว่าท่าทีของพราวฟ้าดูผิดปกติไป มองคนในหน้าจออยู่นาน จนรู้ตัวอีกที เขาก็ลงมาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานอีกคนแล้ว...

มือหนาตัดสินใจเคาะห้องทำงานของอีกฝ่าย เคาะแบบนั้นอยู่หลายครั้งแต่ไม่มีการตอบรับจากคนด้านใน เขาเองถึงถือวิสาสะเปิดประตูห้องเข้าไป

ถึงได้เห็นพราวฟ้ากำลังเดินเข้ามาหาเขา เหมือนตั้งใจจะเดินมาเปิดประตูให้แต่ไม่ทัน..

"ทำไมยังไม่กลับ?" เสียงเข้มเอ่ยถาม สายตาคมมองสำรวจร่างกายคนตรงหน้า

ใบหน้าสวยมีเหงื่อเกาะไปตามกรอบหน้า

หายใจหอบถี่รัว

มือไม้ปัดป่ายไปมาเหมือนควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้

"คุณธีโอ" เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อเขา ขาเรียวสวยค่อย ๆ ประคองพาตัวเองก้าวเข้ามาจนเซล้มมาให้เขาเป็นคนรับตัวเอาไว้.. "ฉันไม่ได้รับเหล้าจากแขกเลย แต่ทำไมก็ไม่รู้..อึก แค่น้ำดื่มในขวดที่วางไว้หลังบาร์ กินเข้าไปก็รู้สึกแปลก ๆ"

"อ่า แปลก..แปลกที่ว่าหมายถึงยังไง" เสียงเข้มเอ่ยถามจบ ใบหน้าสวยก็เงยขึ้นมาสบตาเขา ไม่ทันจะพูดตอบอะไรก็รั้งใบหน้าคมไปรับจูบ ออกแรงรั้งตัวเขาไปจนตัวเองถอยหลังไปชนเข้ากับโต๊ะทำงาน "พราวฟ้า มีสติหน่อย"

"คุณธีโอ ร้อน"

"เวรเอ้ย" เลขาสาวตรงหน้าบอกกับเขาว่าร้อนในขณะที่มือจัดการปลดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอย่างแรง..โยนเสื้อเชิ้ตพร้อมบราเซียลูกไม้ทิ้งไปแบบไม่ไยดี ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงไปกับโต๊ะ โชว์ร่างกายเปลือยท่อนบนให้เขาได้เชยชม

พร้อมเสียงลมหายใจที่ยังหายใจหอบถี่เป็นระยะ..

"ช่วยหน่อยได้ไหม ไม่ไหวแล้ว" แล้วเขาที่ยืนมองจะต้องทำยังไงในเมื่อได้ยินประโยคขอความช่วยเหลือด้วยเสียงกระเส่าแบบนั้น.. เขาไม่เคยมั่วกับใครในที่ทำงาน เขาไม่มีเครื่องป้องกันอะไรติดตัวมาทั้งนั้น

ตอนนี้เขามีแค่ตัว

แม้ความคิดลามกจะมีอยู่เต็มหัว แต่สุดท้ายก็กลั้นใจจะเดินหันหลังหนีออกจากห้องนี้ไป จนกระทั่งร่างสวยหยัดตัวนั่ง ใช้มือคว้าตัวเขาเข้าหาตัวเองเต็มแรงจนเขาเซล้มทับลงไป

เพียงแค่นั้นความอดทนที่มีก็หมดลง..

เราทำเรื่องอย่างว่ากันแบบเต็มที่ ใช้พื้นที่ทุกตารางนิ้วในห้องทำงานอย่างคุ้มค่า ทำจนกว่าฤทธิ์ยาที่พราวฟ้าโดนไปสงบลงก็เกือบจะเช้า..

หลังเสร็จกิจกรรม เป็นเขาเองที่อุ้มเลขาสาวขึ้นมาพักที่ห้องนอนส่วนตัวที่ชั้นบน เพราะว่าห้องทำงานของพราวฟ้าไม่ได้มีห้องนอนแยกเอาไว้

พยายามจะทรีตอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อทดแทนความผิดพลาดที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนไม่มีสติแต่ก็ยังทำ...แต่ถึงจะทรีตขนาดนั้น ตื่นมาก็ดันไม่เจอพราวฟ้านอนอยู่ข้าง ๆ แล้ว แบกหน้าไปขอช่องทางติดต่อจากเฮียคิริน แม้รู้ว่าจะโดนด่าแต่ก็ทำ เพื่อจะติดต่อไปหาแต่ก็ติดต่อพราวฟ้าไม่ได้ มารู้อีกทีพราวฟ้าก็ติดต่อขอลาออกไปแล้ว

มันถึงติดอยู่ในใจเขา ในวันนี้ที่มาเจอหน้าพราวฟ้าอีกครั้ง เขาถึงอยากจะถามว่าเพราะอะไร.. วันนั้นเขาทรีตไม่ดีตรงไหน ถ้าโกรธเขา เขาเองก็อยากขอโทษอยู่เหมือนกัน แต่จะทำแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อหลังจากวันนั้นเขาแทบไม่ได้เจอหน้าพราวฟ้าอีกเลย

"ว่ายังไง" เมื่อร่างสวยตรงหน้ายังเงียบ ไม่พูดตอบคำถามที่เขาถามไป เสียงเข้มถึงเอ่ยขึ้นมาซ้ำอีกครั้ง

"ช่วยพูดแค่เรื่องงานก็พอค่ะ คุณจะแก้ไขสิ่งที่คุณพูดไปยังไง" ไม่ได้รับคำตอบอะไรจากเธอ มีเพียงประโยคที่กลับมาถามเขาต่อในเรื่องงาน

"ถ้าโกรธ ฉันขอโทษ รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่มีสติแต่ก็ยังทำ ทำทั้งที่รู้ว่าไม่มีถุง ไม่ป้องกันมันกับเธอ"

"หยุดพูด"

"ฉันแค่ยังรู้สึกผิด ไม่ได้ตั้งใจ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตค่ะ" เสียงเคาะห้องดังขึ้น ไม่ทันที่ธีโอจะเอ่ยอนุญาต หญิงสาวที่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของพราวฟ้าก็ถือวิสาสะเปิดประตูห้องเข้ามาด้วยท่าทีรีบร้อน "คุณพราวฟ้าคะ น้องเจโรมหายไปจากห้องทำงานค่ะ" ประโยคที่พูดบอกกับพราวฟ้า ทำพราวฟ้าที่ได้ยินรีบหันไปหาด้วยท่าทีตกใจ ไม่พูดถามอะไรก็รีบวิ่งออกจากห้องทำงานเขาไปทันที

"เดี๋ยว" ตามด้วยผู้ช่วยคนสนิทที่กำลังจะวิ่งตามออกไปแต่เป็นเขาเองที่เรียกกลับมา

"คะ?"

"เจโรมไหน ใคร?"

"น้องเจโรม ลูกชายคุณพราวฟ้าค่ะ" พูดจบก็วิ่งออกจากห้องไปทันที..

ลูกชายพราวฟ้างั้นเหรอ?