ชมจันทร์....
"ชมฉันอยากกลับห้องแล้วอ่ะไม่ไหวแล้ว" ยัยพินกระซิบบอกฉันขณะที่เรากำลังนั่งดื่มชิวๆกันอยู่กับกลุ่มเพื่อนของหมอพี ฉันแค่จิบๆเพราะรู้ว่าถ้าเมาแล้วจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วอีกอย่างก็ไม่ค่อยมีใครมาขอชนแก้วพวกเขาคงไม่กล้าเพราะฉันมาในฐานะแฟนหมอพีส่วนยัยพินนี่สิมีแต่หนุ่มๆมาขอชนแก้วเพราะคิดว่าโสด อยากจะบอกว่าเพื่อนของเขาทุกคนดูเฟรนลี่มากๆไม่มีใครนิสัยเหมือนหมอพีเลยสักคนเพราะแบบนี้ฉันถึงกล้าที่จะนั่งด้วยได้แต่ดูเหมือนตอนนี้คนที่ไม่อยากนั่งเป็นเพื่อนฉันก็คือเพื่อนของฉันเอง ฉันเข้าใจมันนะว่าเพราะอะไรมันถึงไม่อยากนั่งต่อนั่นเป็นเพราะทุกครั้งที่มีคนมาขอชนแก้วกับมันคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของฉันเขาจะเอาแต่จ้องมันจ้องแบบตาไม่กะพริบจ้องแบบไม่วางตายิ่งถ้ายัยพินยิ้มให้ใครอาการหมอพีก็ยิ่งออกหนักจนฉันมั่นใจแล้วว่าหมอพีหวงยัยพินแต่ก็พยายามเก็บอาการแต่เก็บไม่มิดเพราะฉันสังเกตอยู่ตลอดเวลา
"นะชมฉันไม่ไ
