ชมจันทร์...
ฉันเดินกลับห้องนอนตัวเองแต่ข่มตานอนยังไงก็นอนไม่หลับก็เลยตัดสินใจออกมาเดินเล่นแม้จะเป็นเวลาดึกมากแล้วก็ตาม
"เห้ออ อากาศตอนกลางคืนแบบนี้เย็นสบายดีจัง" ฉันยืนหลับตากางแขนรับลมทะเลด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งคืออากาศมันดีมากจริงๆฉันไม่ได้สูดอากาศดีๆแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะก็คงตั้งแต่เริ่มทำงานเป็นพยาบาลมาแทบจะนับครั้งได้ที่มาเที่ยวแบบนี้ครั้งล่าสุดถ้าจำไม่ผิดก็คงเป็นตอนที่ไปดูแลลลิลภรรยาของคิมหันต์ซึ่งตอนนั้นฉันรับหน้าที่ดูแลเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเพราะลลิลมีอาการป่วยแล้วก็จำใครไม่ได้ในตอนนั้นคิมหันต์พาลลิลไปเที่ยวไหนฉันก็ต้องตามไปด้วยทุกที่คือทำงานเหมือนได้ไปเที่ยวด้วย จะว่าไปตั้งแต่ลลิลกับคิมหันต์มีลูกฉันก็ไม่ค่อยได้เจอพวกเขาเพราะต้องทำงานป่านนี้เด็กๆคงโตกันหมดแล้วแต่ที่รู้ๆไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนคิมหันต์ก็ยังรักและซื่อสัตย์ต่อภรรยาของเขาไม่เคยนอกกายหรือนอกใจลลิลเลย คิมหันต์ทั้ง
