บทที่3 ไม่อยากอยู่ในสถานะนี้(NC20++)

1581 คำ

“เป็นอะไรรึเปล่า?” ชายหนุ่มลอบสังเกตสีหน้าเด็กเลี้ยงใต้ปกครอง หน้าซีดเป็นไก่ต้มสักพัก “ยังไม่หายไข้อีกเหรอ?” เชาว์จำได้ว่าเมื่อสองสามวันก่อนที่เด็กสาวอยากจะคิดหนีจากที่นี่ อิงดาวบ่นเปรยๆ ว่าปวดหัว เป็นไข้สูงจนไม่สามารถออกไปเรียนต่อจึงหยุดลาพัก ด้วยความที่เขาค่อนข้างรู้จักผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยที่เธอกำลังศึกษาอยู่ การลาป่วยจึงไม่ใช่เรื่องยาก อะไรก็ตามที่เขาปรารถนาและต้องการนั้น ย่อมหามาโดยง่าย อย่างเช่นเดียวกันกับนักศึกษาปีสองคนนี้ ใครจะหาว่าซีอีโอใหญ่แอบเลี้ยงเด็กเพื่อเอาไว้กินก็ช่าง เพราะนั่นคือความต้องการเขาตั้งแต่แรกหลังจากทันทีที่เจอหน้าอิงดาว แรกพบสบตากัน “ค่ะ” จะบอกเขาว่าอย่างไรดีล่ะ ว่าอิงดาวหายป่วยแล้ว ทว่าอาการแสดงบ่งบอกให้เห็นชัดขึ้นเรื่อยๆ ว่าเธอเป็นโรคอย่างอื่นมากกว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่จะสั่งคุณลุงเรเปลให้ลงไปซื้อข้าวต้มอยู่หน้าคอนโดฯ และก็ยาลดไข้ด้วย แต่ตัวหายร้อนแล้วนี่น่า” อิงดาวพยายามระงับอาการใจเต้นแรงสั่นแทบไม่เป็นจังหวะ เนื่องจากหน้าผากของเชาว์โน้มเข้ามาแนบชิดหน้าผากมน ทำอย่างกับว่าวัดอุณหภูมิในตัวเธอพร้อมกัน หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหาแน่น “เสียงอะไรดังจากข้างในนี้” เพ่งเล็งสายตาคมเข้มก้มต่ำลงมาเพื่อเมียงมองหาต้นเสียงนั้นที่ได้ยิน “เอ่อ...เสียงร้องท้องอิงมั้งคะพี่เชาว์” พร้อมเอามือเธอผลักดันหัวเขาถอยห่างพ้นจากตัว ‘ไอ้หัวใจไม่รักดี จะเต้นแรงไปทำไม เขาทำก็เพราะหวังร่างกายเธอเท่านั้น อย่าหวังคิดไกลว่านักธุรกิจหนุ่มชื่อดังจะลงเอยกับลูกสาวแม่บ้านทำความสะอาดประจำภายในคลับบาร์ของเขา ไอ้อิงควรอยู่ในโลกความจริงโหดร้ายนั่นได้แล้ว’ “ฉันขอโทษที่ตอนนั้นพูดไม่ดีใส่ จนเธออึดอัดใจ” ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธออยากหลุดพ้นหนีออกจากกรงขังของตนสร้างขึ้น สาเหตุหลักก็คือตัวเอง หารู้ไม่ว่าคำขอโทษจากปากเขา ทำเอาคนฟังนึกอยากหลุดหัวเราะ แค่นยิ้มสมเพชให้กับความโง่เขลา ตอนนั้นเธอเองก็มีทางเลือกไม่มากจนต้องเผชิญกับผู้ชายใจร้าย โขกสับใช้งาน พูดจากระทบกระเทือนจิตใจตลอดหนึ่งปีผ่านมา เคยถามตัวเองว่าอดทนมันมาได้อย่างไร ถ้าหากเป็นตอนนี้หัวใจคงแตกสลายจนเหลือแต่เศษเสี้ยวไร้ความรู้สึกนึกรักใคร่ที่มีต่อเขา แต่เขากลับมีให้ลูกหนี้สาวตรงกันข้ามจนเธอไม่คาดคิดเชียวแหละ “ถ้ามันอึดอัดมากก็ควรปล่อยอิงไปตามทางของอิงสิค่ะ” เธอท้า ไม่ได้ขู่แต่เอาจริง ที่ผ่านมาตกเป็นรอง ห้ามใช้สิทธิ์เสียงเถียง แต่ตอนนี้ความอดทนขาดสะบั้นลง “พูดกันดีๆ ก็ได้ อิงอิงของพี่” ทีแรกเชาว์นึกอยากอารมณ์ดีว่าจะพาเด็กเลี้ยงในปกครองออกไปกินข้าวนอกบ้านสองต่อสอง จนกระทั่งชายหนุ่มแอบเตรียมจองร้านอาหารดังๆ ไว้ ช่อดอกทิวลิปสีเหลืองที่อิงดาวชื่นชอบ เผื่อว่าสักวันจะได้รับบริการปรนเปรอจากลูกหนี้นางบำเรอบนเตียง สุดท้ายเธอกลับทำมันพัง! “ไปอาบน้ำก่อนให้ใจเย็นลง แล้วเราค่อยมากินข้าวด้วยกัน ข้าวต้มกุ้งที่น้องอิงชอบ” “พี่เชาว์ออกไปก่อนค่ะ อิงอยากอาบน้ำคนเดียว” เพราะปกติชายหนุ่มมักช้อนอุ้มร่างบอบบางพาเข้าห้องน้ำพร้อมกัน ทำเรื่องอย่างว่าละไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมงหรือมากกว่านั้น และตอนนี้เธอไม่อยากให้เขารู้ความลับบางอย่าง “ไม่ละ อยากอาบน้ำพร้อมกันกับเมีย” เขาอาบให้เธอแทบทุกวัน ยังมีส่วนไหนของบนร่างกายเขินอายอีก รู้หรือเปล่าว่าคำพูดคำว่า ‘เมีย’ จากปากผู้ชายรักสนุกตามประสาหนุ่มโสด(แต่มีคู่หมายคนอื่น) โพล่งออกมากลับทำเอาจังหวะหัวใจของอิงดาวเต้นแรง มันอาจจะดีกว่านี้ถ้าหากว่าเธอไม่ได้อยู่ในสถานะ ‘ของตาย’ ที่ถูกเจ้าหนี้ชีวิตเหยียบย่ำ จนไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีใดๆ ก็ตามทีเถอะ “แต่ว่า...พี่เชาว์บอกว่าวันนี้มีนัดกับลูกค้าไม่ใช่หรือคะ” พยายามบ่ายเบี่ยง โดยเอาเรื่องงานของเขามาอ้าง มุมปากหนาของเชาว์หยักลึกขึ้น “จดจำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องงานของผัว ไม่มีใครรู้ใจเกินเธอแล้วล่ะ อิงดาว” อดทนไว้ก่อน ปล่อยให้เขาตายใจแล้วเธอจะไม่ทนอยู่ในสถานะนี้ที่ถูกอีกฝ่ายตีตราตอกย้ำซ้ำเติมทุกค่ำคืนอีกต่อไป “แต่ว่าฉันยกเลิกนัดไปวันอื่นก็ได้ เพราะฉันเป็นเจ้าของบริษัท ใครจะกล้าขัด” อยากกลับมานอนกกกับเมียพฤตินัย คนที่ถูกพ่อแม่เลี้ยงดูเอาแต่ใจตลอดคิดอย่างนั้นเช่นเดียวกัน ‘คนเห็นแก่ตัว ไม่เคยพบ ไม่เคยเห็น’ อิงดาวร้องขัดดังลั่นภายในใจ กลัวเขาได้ยินมัน สุดท้ายอิงดาวกลับหนีไม่พ้นจากใต้อำนาจสิทธิ์เจ้าของร่างกายของเธอ เชาว์ช้อนอุ้มร่างเปลือยเปล่าช่างเย้าย้วนปลุกอารมณ์ที่มีของตนเข้าห้องน้ำ และไม่จบเพียงแค่อาบน้ำพร้อมกันอย่างเดียว บ๊วบ! ส่วนหัวของมันแข็งขึงผงาดชูชันกำลังปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใสเลอะเปรอะเปื้อนใบหน้าหวาน หลังจากเพียงสั่งให้ลูกหนี้สาวอมมันเพื่อตอบสนองความต้องการ รวมไปถึงเลอะแก้มขาวนวลเธอ เขาไม่ได้ตั้งใจแต่เพราะอัดอั้นมาหลายวันแล้วต่างหาก “เลอะหมดแล้ว” คนได้รับน้ำรักของร่างสูงทำหน้ายู่ ก่อนลุกจากบนพื้นห้องน้ำ ก่อนหน้านั่นเธอกับเขาทำซ้ำๆ เหมือนเคยทำทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ทว่า...หันหลังออกไปได้ไม่กี่ก้าวกลับถูกข้อมือแข็งแรงรวบตัวดันเข้าหาร่างแกร่งเปลือยเปล่าพร้อมกัน หลังหูเธอจากขาวกลายเป็นแดง เมื่อเรียวลิ้นอุ่นชื้นก่อกวนจนตัวเองแทบอ่อนระทวย “เอ๊ะ!” เผอิญกับว่ามืออีกข้างของเชาว์วางทาบทับตรงหน้าท้องแบนราบ สัมผัสได้ว่ามันแข็งๆ ไม่นุ่มนิ่มเหมือนแต่ก่อน ใจเธอเต้นแรง เก็บซ่อนพิรุธไว้ไม่มิดเลย “ทำไมท้องเธอถึง...” เอี้ยวใบหน้าคมคายหันมาจ้องมองหน้าหวานเพื่อค้นหาคำตอบจากแววตาคู่สวย “เหมือนคนกำลังท้อง?” แล้วเขารู้ได้ยังไง หรือว่าเคยทำผู้หญิงคนอื่นท้องก็เลยรู้อย่างนั้นเหรอ คำพูดจากเชาว์แทบทำเอาอิงดาวนึกอยากหนีออกจากที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอด ห้ามไม่ให้ชายหนุ่มรู้เด็ดขาด ซวยตายแน่นอนเลย อิงอิง “ทะ ท้องยังไงกันล่ะคะ อิงกินยาคุมเป็นประจำ ทำตามคำสั่งพี่เชาว์อย่างเคร่งครัด ถ้าอิงอยากจะท้องก็คงทำไม่ได้...หรอกค่ะ” คำบอกสั้นๆ ของเธอนึกแล้วอยากจะร้องไห้ ทำเอาคนฟังผงกหัวรับรู้และเข้าใจ “ดีที่รู้ตัวว่าอยู่ในสถานะอะไร ลูกสาวแม่บ้านทำความสะอาดในคลับของฉันคงไม่ต่างกันกับตัวขัดดอกหรอก” “ค่ะ” เชาว์ไม่สนใจหรอกว่าสีหน้าของเธอจะรู้สึกเจ็บปวดอย่างไร สนเพียงแค่มีอารมณ์อยากเอากับเรือนร่างสวยงาม ยอมรับเต็มปากว่าขาของอิงดาวสวยมาก แต่ชอบก้อนกลมขาวๆ น่าบีบเคล้นคลึงเสียจริง ตัวเล็ก อุ้มง่าย แต่หุ่นโคตรเอ็กซ์ ตรงสเป็กเขาเลย! ว่องไวกว่าความคิด สองมือหนาเลื่อนขึ้นจากที่เคยสัมผัสหน้าท้องแบนราบที่ก่อนหน้านั้น ตัวอิงดาวเกร็ง ขึ้นมากอบกุมยอดทรวงอก แข็งชูชันเป็นไตต้อนรับสู้มือเขาโดยดี จนเธอแทบร้องครางเสียงหลง ในหัวมีแต่ชื่ออิงดาว... “ผัวอยากเอาประตูหลัง จะได้มั้ยครับคนดี” อิงดาวกระดกบั้นท้ายที่เขาชื่นชอบขึ้น อยู่แก้ผ้ากับเขาร่วมหนึ่งปีมานี้ ไม่มีส่วนไหนหรือความรู้สึกกระดากอายเหมือนครั้งแรก กลับกันเธอชื่นชอบรสนิยมเซ็กซ์ เขานี่แหละ...ที่เปลี่ยนแปลงจากสาวใสซื่อ ไร้เอียงอายให้กลายเป็นสาวร้อนแรง “ทำเบาๆ นะคะ” พลอยเป็นห่วงสิ่งมีชีวิตด้านในกำลังถือกำเนิดด้วยความรักฝ่ายเดียว ถึงเชาว์อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงออกคำสั่งราวเป็นห่วงอะไรบางอย่าง ห้ามไม่ให้ทำรุนแรงจนขาสั่นพับๆ แต่เนื่องจากอารมณ์มีอยู่กำลังกลายเป็นจุดเดือดขีดสุด เรื่องอื่นค่อยว่ากัน ตอนนี้เอากันทางประตูหลังครั้งแรกของเขากับเธอ เอาชนิดที่ว่าให้ลืมวันลืมคืนไปเลย ชีวิตมีค่าตอนที่เขามีอารมณ์กับอีตัวแก้ขัดดอกที่เก็บมาจากคลับบาร์อลองเซสเพียงแค่เรื่องอย่างว่าเท่านั้น “อ๊ะ อิงอิงจ๋า ผัวแทบทนไม่ไหว” และอิงดาวต้องรองรับอารมณ์ดิบเถื่อน โมโหร้อนที่มีอยู่ของเขาใกล้จะระเบิดออกมาทุกเมื่อ ไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหน ชีวิตเธอน่าสงสาร ต้องตกเป็นเบี้ยล่างให้คนเหนือกว่าข่มเหง ไม่ว่าจะทำอะไรก็มักไม่ถูกใจใครเลยสักคนเดียว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more