บทที่1 คุณเชาว์ใจร้าย
1785 คำ
“จะหนีฉันไปไหนพ้น อิงดาว”
เสียงเรียกของคนที่ใครบางคนแอบตั้งฉายาว่าเจ้าหนี้พันธะสัญญาการผูกปิ่นโตเข้าด้วยกันกำลังลากตัวคนคิดอยากหนีหลุดพ้นจากกรงขังที่มีชีวิตกลับเข้ามาสู่อ้อมกอดของเขาเหมือนเดิม
กล้ามากที่คิดจะขัดคำสั่งเขา
“คุณเชาว์”
พอเห็นหน้าเขา อิงดาวตกใจแทบจะทันที อุตส่าห์ว่าวางแผนไว้ซะดิบดีว่าวันนี้เขาออกไปทำงานและไม่ค้างคืนคอนโดส่วนตัวกับผู้หญิงโสเภณีข้างถนนอย่างเธอเหมือนทุกครั้ง แล้วทำไมถึง...
“อย่าเข้ามานะคะ”
“สายไปแล้ว ยังไงเธอก็ต้องกลับมาอยู่กับฉันอยู่ดี”
สัญญาการผูกปิ่นโตอะไรนั่นมันไม่จำเป็น สำหรับตอนนี้ อิงดาวยังจำแววตาคมเข้มของเขาได้ดี บ่งบอกว่ากำลังฉุนเฉียวสุดๆ เหมือนครั้งแรกพบสบตาที่เจอกันเมื่อหนึ่งปีก่อนหน้านั้น
ใจร้ายและเย็นชาเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน...
“กรี๊ด!” ไม่ทันขาดคำ เจ้าของเสียงก็สงบลงพร้อมกับร่างสูงใหญ่เข้ามาประชิดตัวพร้อมกับทำในสิ่งที่เขาคิดว่ารู้สึกผิดกับเธอ
โป๊ะยาสลบเพื่อจะพากลับไปง่ายขึ้นคือทางเดียวที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
และ 3 นาทีต่อมานั้น...
แววตาคมคายของซีอีโอใหญ่ผู้ควบคุมในเครือบริษัทJKL Group กำลังจ้องมองใบหน้าหวานนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาสลบ แต่ก่อนเธอสวยงามจนไม่อย่าละสายตา แต่ด้วยเหตุเพราะอะไร ทำไมใบหน้าขาวซีดเซียวถึงคิดทำแบบนี้กับเขา
‘เธอเป็นอะไรของเธอ ทีตอนเช้ายังทำตัวดีๆ จนเขาเกือบจะยกเลิกนัดกับลูกค้าแล้วกลับมาขลุกอยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืนยังได้เลย’ นั่นคือความคิดแรกของท่านประธานใหญ่กำลังพูดขัดไว้ในใจ
ระหว่างนั่งรถกลับคอนโดมิเนียนส่วนตัว มือใหญ่พยายามประคองเอาศีรษะคนตัวเล็กเข้ามาพิงแนบชิดบนไหล่บ่ากว้างเอาไว้ด้วยความทะนุถนอม ตกอยู่ในความเงียบสักพัก คนสนิทรับใช้(อดีต)คุณหนูน้อยตั้งแต่เขาอายุสี่ขวบกว่าจึงเอ่ยขัดขึ้น
ที่เรเปลเตือนซีอีโอใหญ่คนปัจจุบันก็เพราะหวังดี ไม่อยากจะซ้ำรอยเดินตามพ่อแท้ๆ ตัวเอง
“ครบหนึ่งปีแล้วที่เธออยู่กับบอสก็ควรจะปล่อยเธอไปตามสัญญานะครับ แล้วทำไมนายน้อยถึง...”
แต่กลับถูกสายตาแข็งกร้าวและคำสั่งเสียงเข้มของเจ้านายเอาแต่ใจ ตามใจจนเคยตัว เรเปลขัดแย้งไม่ได้
“ผมบอกแล้วใช่มั้ยพี่เรเปลว่าอย่าเรียกนายน้อยหรือคุณหนูน้อยอีก ไม่อย่างนั้นผมจะเปลี่ยนคนขับรถทันที”
“แต่ก่อนผมก็เรียกคุณว่าคุณหนูน้อยตั้งแต่เด็กจนโต แล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ”
เรเปลปรายตาชำเลืองมองทายาทคนโตของเจมส์ จีรกิตต์ ผ่านด้านหน้ากระจกของรถออดี้คันป้ายแดง
ทั้งหน้าตาทั้งนิสัยมาดนิ่ง สุขุม มีความเป็นผู้นำ แต่ใจเย็นกว่าบิดาผู้ให้กำเนิด ช่างถอดแบบมาจากป๊าตัวเอง โดยไม่ต้องตรวจDNA ว่าเป็นทายาทสายตรงรุ่นถัดมา และเขาก็เป็นพี่เลี้ยงเด็กสองแฝด
ดีที่ว่าชาวิน น้องชายฝาแฝดเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ค่อยได้กลับมาอยู่บ้านจรูญเพทายมาเป็นเดือนๆ เรเปลคงต้องปวดหัวหนักกว่านี้หลายเท่า
“ไอ้เรเปล!”
“ขอโทษครับบอส” ยิ่งโกรธมากยิ่งเหมือนพ่อของเชาว์ เรเปลเคยเจอแบบนี้และใช้ความเงียบรับมือ และมันก็ได้ผลดีเยี่ยม เชาว์ระงับอารมณ์โกรธลง
ด้วยความที่ชายหนุ่มมัวสนใจ สายตาคมเข้มคู่นี้พิจารณามองใบหน้าหวานซีดเซียวอย่างใช้ความคิดอีกสองทางเลือก หนึ่งคือพาเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาลหรือสอง พาตัวลูกหนี้สาวที่มีชีวิตอยู่ด้วยกันกับเขาตลอดหนึ่งปีมาเนี่ยกลับสถานที่รังรักของเราสองคน
ทว่า...เชาว์ตัดสินใจพาอิงดาวหรืออิงอิงของตนกลับคอนโดมิเนียมส่วนตัวเหมือนเดิม หาทางคาดคั้นเอาคำตอบจากปากเล็กๆ ว่ากระทำแบบนั้นเพื่ออะไร
ถ้าเธอตอบไม่ตรงคำถามล่ะก็...เขาก็จะทำเหมือนอิงดาวเป็นสิ่งของที่จะทำอย่างไรกับร่างกายตัวเล็กก็ได้ หมวยอึ๋ม ถูกใจสเป็กของทายาทสายตรงของบ้านจรูญเพทาย ให้ย่ำยีทรมานตายทั้งเป็นก็ยังได้
“เธอห้ามหนีจากฉันไปเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไปจนกว่าฉันจะเบื่อหน่ายร่างกายของเธอ”
ตอนนี้คนนอนหลับไร้สติ ไม่เคยรู้หรอกว่าร่างสูงใหญ่ใช้ริมฝีปากหนาจรดจูบและลากลิ้นเลียลงมาซอกคอขาวเนียน ขบเม้มกัดสร้างรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของ
แน่นอนว่ากลิ่นหอมเย้ายวนจากตัวเธอทำให้เสือร้ายหลับใหลภายในตัวเขาตื่นขึ้น เป็นทุกครั้งที่อยู่ใกล้อิงดาว
*****
อิงดาวไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมาตอนนี้เอาเสียเลย เด็กสาวน้อยใจ ต่อว่าตัวเองว่าไม่เข้มแข็งพอที่จะหนีจากกรงขังของผู้ชายใจร้าย ใจดำเสมอต้นเสมอปลาย
หนึ่งปีที่ถูกเขากระทำย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจ คำว่าของตายทำให้เธอต้องเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ในกรอบพันธนาการ แม้รู้ว่านั้นจะถูกปิดตายก็ตามที
“ฉันรู้ว่าเธอตื่นนานแล้ว ไม่อยากมองหน้าฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
คนที่คอยนั่งเฝ้าตามติดตัวอิงดาวบอกอย่างรู้ทันจนร่างเล็กเอือมระอาใจ สุดท้ายหญิงสาวก็ทำตามที่เจ้าของชีวิตเอ่ยสั่ง แต่กลับเบือนหน้าหันหนีไปทางหน้าต่าง ท่าทีเหม่อลอยเศร้าหมองของเธอทำให้เขากัดฟันแน่นพูดว่า...
“รังเกียจผัวมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงไม่อยากมองหน้า”
“....” ท่าทีนิ่งเงียบ ไม่ตอบโต้สวนเขากลับ แน่นอนว่าชายหนุ่มย่อมฉุนเฉียวเป็นธรรมดา
“อิงดาว!” โน้มใบหน้าคมคายจ้องมองใบหน้าหวาน ลมหายใจร้อนรุ่มเข้าใกล้ซอกคอขาวเนียน จงใจใช้ฟันคมๆ ขบเม้มดูดกัดจนเธอสะดุ้งตัวโหยงถอยห่างจากตัวเขา
“อุ๊ย! อย่าทำแบบนี้คุณเชาว์” พยายามขยับถอยห่างจากผู้ชายอันตรายต่อความรู้สึกอ่อนไหว อิงดาวเกลียดคำพูดที่เขาบอกย้ำเสมอว่าเป็นผัว
เขาบอกว่าตัวเองเป็นผัวเธอ ทั้งที่การกระทำร่วมหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกัน ทำร้ายเหยียบย่ำเหมือนว่าอิงดาวเป็นของตาย นางบำเรอนั่นห่างไกลจากตนมากโข อย่างดีสุดคงเป็นสิ่งของเอาไว้คลายเหงาเท่านั้นแหละ
“อิงอิง”
ใบหน้าคมคายของเชาว์สลดครู่หนึ่ง เรียกชื่อเล่นของลูกหนี้สาวผูกปิ่นโตเข้าด้วยกันกับตน ไม่ควรจะทำให้เธอตกใจจนหวาดกลัว
และยังนอนหันหลังให้คนเป็นผัวพฤตินัยอีก
นั่งมองอยู่อย่างนั้นสักพัก สุดท้ายเชาว์ถอนหายใจหนักๆ กับความดื้อรั้นของคนตัวเล็ก เลี้ยงเด็กนักศึกษาอายุเพียง 20ปีนี้ช่างยากเย็นเสียจริง ก่อนพาร่างสูงใหญ่ย่างกรายเดินออกจากห้องนี้ไป
ทันทีที่เสียงประตูห้องถูกปิดลงกลอนสนิท อิงดาวห้ามไม่ให้น้ำตาไหล มือเล็กวางทับหน้าท้องแบนราบลูบไล้ไปมาเบาๆ นึกขอโทษสิ่งมีชีวิตใหม่กำลังก่อกำเนิดขึ้นในนี้ภายในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เธอทำผิดกฎข้อหนึ่ง และโทษของกฎนั้นร้ายแรงมากสำหรับผู้หญิงเล็กๆ ไร้ค่า พ่อแม่จำใจต้องขายเธอใช้หนี้ อยู่กับผู้ชายคนนี้ คนที่ครอบครองหัวใจหญิงสาว
อิงดาวยังจำวันแรกที่เชาว์พาเธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ ฐานะลูกหนี้จำเลยกับผู้พิพากษาเจ้าหนี้อย่างเขาได้แม่นยำเหมือนราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
‘กฎของการเป็นผู้หญิงฉัน อยู่ในสัญญาที่เธอกำลังเซ็น อ่านก่อนก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าฉันเอาเปรียบคนที่ไม่มีทางสู้’
มือหนายื่นเอกสารรายละเอียดบางส่วนของสัญญาการใช้หนี้แทนพ่อของเธอยัดเยียดให้มือนุ่มนิ่ม
อิงดาวจำยอมต้องคลี่เอกสารเปิดอ่าน กฎก็ไม่มีอะไรเคร่งครัดมาก มีเพียงสองข้อสำคัญ ต้องทำให้ได้คือ...
‘กฎข้อแรก ห้ามคบหากับผู้ชายคนอื่นนอกจากเจ้าของหนี้ จนกว่าจะครบหนึ่งปีตามที่สัญญา’
ข้อนี้อิงดาวทำได้ เพราะถูกคนรักกับเพื่อนทรยศหักหลังจนเธอปิดใจ กลายเป็นคนรักใครไม่เป็น
‘และกฎข้อสอง ทำตามคำสั่งเขาอย่างเคร่งครัด ห้ามท้องเพื่อจับเขาเด็ดขาด ถ้าหากว่าท้องจะพาไปทำแท้ง! หรือถ้าท้องหลังจากหมดสัญญาหนึ่งปีก็จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น หมายความว่ายังไงกันคะ’
เชาว์มองคนหน้าซีดเผือดหลังจากอ่านกฎข้อตกลงการอยู่ร่วมกันจนจบ เงยหน้าเพื่อต้องการคำตอบชัดเจน
‘เธอก็รู้ดีนี่อิงดาวว่าฉันต้องการอะไร’ เขาก็เป็นผู้ชายค่อนข้างกลัดมัน เห็นผู้หญิงสาวสวยๆ ตัวเล็ก นุ่มนิ่ม โคตรอยากทะนุถนอมนึกอยากได้มาครอบครอง
และผู้หญิงตรงหน้าก็เป็นหนึ่งในความปรารถนาของเชาว์ เขาเคยเห็นพ่อทำแบบนี้กับผู้หญิงหลายคนจากผ่านการคำบอกเล่าของแม่น้ำค้าง ก่อนจะมาสยบแทบเท้าต่อแม่
แต่ชายหนุ่มจะไม่เป็นเหมือนบิดาเด็ดขาด ตกหลุมพรางเด็กเลี้ยงซุกซ่อนไว้คอนโดฯ สุดหรู อิงดาวอยู่กับเขาหนึ่งปีได้ไม่นาน
‘ถ้าหากเธอท้อง เธอก็ควรรู้ว่าต้องจัดการตัวเองยังไง ฉันไม่อยากให้สายเลือดของฉันเกิดจากผู้หญิงขายตัวรักสนุกอย่างเธอหรอก ยาคุมที่ฉันให้ก็ควรกินตรงเวลาด้วยแล้วกัน’
‘เข้าใจแล้วค่ะคุณเชาว์’ บอกตัวเองว่าจะไม่พลาดพลั้ง ผิดพลาดท้องให้เขาต้องมาดูถูก เหยียดหยาม
เธอต้องทำมันได้แค่ไหนที่ไม่หวั่นไหวกับมัน?
‘ไม่ใช่แค่เข้าใจ ต้องฝังลึกเข้าไปในหัวน้อยๆ ของเธอว่ากฎของผู้หญิงฉันคือห้ามท้อง หากท้องเมื่อไหร่ ไล่ออกสถานที่เดียว!’
“อิงขอโทษค่ะคุณเชาว์ อิงไม่ได้ตั้งใจที่จะทำผิดกฎ แต่อิงขอเก็บเขาคนนี้ได้มั้ยคะ”
รำพันกับตัวเองอยู่คนเดียว นอนตะแคงหันหลังให้ประตู ปล่อยน้ำตาความเสียใจไหลพราก ตลอดหนึ่งปีก็ทุกข์ทรมานแสนสาหัสมากเกินทน เธอท้องหลังจากครบสัญญาหนึ่งปี ซึ่งก็คือวันนี้
อิงดาวท้องทายาทรุ่นหลานของตระกูลจรูญเพทาย เจ้าของเครือบริษัทJKL Group และเธอมีแต่ความทุกข์ทรมานทางใจตลอดหนึ่งปี แทบไม่มีสักวันที่จะไม่ร้องไห้มีน้ำตา
- ผู้เขียน
