ตกดึก…
หญิงสาวกำลังนอนหลับเพราะไม่เห็นว่าสามีกลับบ้านเธอจึงหลับก่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียน ไม่ได้รอให้เขากลับมาที่บ้านก่อน แต่เธอก็ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นเลยเพราะยังไงก็แต่งงานกันแล้ว เพราะเขามีงานที่ต้องทำเยอะมากพอสมควรจึงกลับดึกแบบนี้บ้างเป็นบางวัน และเธอก็เข้าใจเขาเป็นอย่างดี
“อือ…” ร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาด้วยท่าทางที่สะลึมสะลือ เพราะถูกบางอย่างสัมผัสเข้ากับแขนของเธอ
ฝ่ามือเย็นเยียบนั้นทำให้เธอต้องลืมตาขึ้นมอง
“คุณวิน…”
“อืม…” ร่างหนาครางผ่านลำคอออกมาเบาๆ กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เหม็นจนฉันทำให้เธอรู้ว่าเขาเมามามาเลย
“คุณวินอือ…เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณเมามากแล้วนะคะ” เธอพยายามที่จะผลักเขาออก เพราะเห็นว่าเขาไม่มีสติเลยสักนิด และพยายามที่จะทำแบบนั้นกับเธอด้วย
“อย่าขัดขืนสิ ฉันไม่ได้ไปเอาใครที่ไหนนะ ฉันกลับมาเอาเธอคนเดียวนะ”
“…..” พอได้ยินอย่างนั้นเธอก็หยุดขัดขืนเขา และปล่อยให้เขาได้ทำตามใจเข
