“ครับคุณป้า”
“แม่นิ่มเองก็เป็นหญิงดูแลลูกผัวให้ดีนะลูก ขอให้เราใจเย็นเหมือนแม่น้ำ มีเหตุมีผลและที่สำคัญก็คือบ้านช่องต้องดูแลให้ดีอย่างได้ขาดตกบกพร่อง เราเป็นหญิงเปรียบเสมือนแม่เรือน แขกไปใครมา อย่าให้เขาตำหนิได้เชียว”
“ค่ะคุณป้า”
“ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร รักกันจนแก่เฒ่า มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง ป้าน่ะรอเลี้ยงหลานเต็มที่เลยนะ” คนพูดหัวเราะเบาๆ อย่างมีความสุข
โมกข์กับนิ่มก้มลงกราบแทบเท้า มาลัยดึงหลานชายและหลานสะใภ้มากอดแนบอก ตบแผ่นหลังทั้งสองแล้วพยักหน้าอย่างยินดีปรีดาเป็นที่สุด
หลังจากญาติผู้ใหญ่ออกไปจากห้องหอเรียบร้อยแล้ว โมกข์ก็ประคองนิ่มขึ้นจากพื้นเรือน เขามองเตียงกว้างสีขาวที่มีกลีบดอกไม้หอมกรุ่นโรยอยู่จนทั่ว แล้วมองเจ้าสาวคนสวยด้วยสายตารักใคร่สุดแสน
“ไปอาบน้ำกันนะคะ” เขาชวนเธอไปอาบน้ำหลังจากช่วยปลดชุดเจ้าสาวออกไปจากตัว เธอเองก็ช่วยเขาปลดชุดสูทสีครีมออกไปจากเรือนร
