คนจีนขยัน ถ้าเราเปิดให้เขาเช่าขายของ พี่ว่าเราน่าจะได้ค่าเช่าเพิ่มขึ้นมาอีกในทุกๆ เดือน”
“พี่โมกข์มองการณ์ไกลเชียวค่ะ”
“ตรงนั้นเป็นถนนที่คนเดินทางเข้าจังหวัดสงขลาและตัวเมืองหาดใหญ่ อาจจะเป็นท่ารถและร้านขายของฝากรวมถึงตลาดที่เจริญในอนาคต”
“ดีจังค่ะ”
“พรุ่งนี้ไปกับพี่นะ พี่จะพาไปดูที่ทางเผื่อน้องนิ่มอยากขายอะไร”
“นิ่มอยากขายขนมค่ะ ไม่รู้จะพอขายได้ไหม” เธอรีบเอ่ยขึ้นเพราะคิดอยู่พักหนึ่งแล้วแต่ยังไม่ได้ลงมือทำ ศจีกับพิมพ์ศรีเองก็กำลังลำบาก เธอจึงคิดว่าจะดึงญาติทั้งสองไปทำงานด้วยกัน ต่อไปถ้าค้าขายเจริญรุ่งเรืองก็จะแบ่งที่ทางให้ทำมาค้าขาย จะได้เลี้ยงตัวได้แบบไม่ลำบาก
“พี่ว่าไม่ใช่พอขายได้หรอกค่ะ น้องนิ่มทำอะไรก็อร่อย อาหารคาวหวานไม่แพ้ใคร หากเราทำอร่อยเสียอย่างย่อมขายได้อยู่แล้ว ทำไปส่งขายแล้วให้คนของเราช่วยดูหน้าร้าน ไม่ต้องไปขายเองหรอกค่ะ พี่ไม่อยากให้น้องนิ่มเหนื่อยจนเกินไป” เขาเห็นเมีย
