“โอ๊ย! ฉันทำอะไรพวกนี้ไม่เป็นหรอกจ้ะ มันหน้าที่บ่าวไพร่ไม่ใช่เหรอ ไม่รู้จะทำให้เหนื่อยทำไมกัน” ศจีโต้ตอบกลับไปตามใจคิด เพราะคิดว่าหลานสาวเป็นเมียเจ้าของบ้านคงไม่กล้าว่าอะไรตน มาลัยนั้นก็เป็นแค่ญาติเหมือนๆ กัน สถานะก็เป็นเพียงผู้อาศัยไม่ต่างกันมากนัก จะมาวางก้ามใหญ่โตใส่ เธอไม่เห็นกลัวสักนิด
“ตอนนี้แม่ศจีไม่มีบ่าวไพร่แล้วไม่ใช่หรือ ไม่หัดทำอะไรเองบ้าง ต่อไปต้องอยู่คนเดียวจะเรียกใช้บ่าวไพร่ที่ไหนกันเล่า” มาลัยสวนกลับเพราะหลายวันมานี่สองแม่ลูกไม่ได้หยิบจับอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย น้ำใจจะช่วยก็ไม่มีสักนิด
“แม่นิ่มรวยขนาดนี้ ยังต้องทำงานงกๆ อีกหรือ” ศจีหันไปถามหลานสาว
“นิ่มอยากทำน่ะค่ะ ทำงานสนุกดีนะคะ การทำงานทำให้เรามีความสุขและมีคุณค่านะคะคุณน้า” นิ่มตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอชอบทำโน่นทำนี่ไม่ชอบอยู่นิ่งๆ มาลัยได้ฟังหลานสะใภ้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่เสียแรงที่รักและเอ็นดูมาตั้งแต่เด็ก จริงๆ โ
