“พี่ให้คนเก็บเสื้อผ้ามาแล้วนะคะ คืนนี้ค้างที่นี่กันนะคนดี”
“ไม่เห็นบอกนิ่มก่อนเลย”
“เดี๋ยวไม่ยอมตามมา”
“คุณป้าก็รู้แล้วเหรอคะ” เธอเอ่ยถามขณะที่เขานอนแนบข้างมาหา
“รู้สิคะ พี่บอกว่าจะพามาผลิตลูก ท่านก็รีบเอ่ยอนุญาตทันทีเลยค่ะ” เขาจับมือเธอมาจุมพิตเบาๆ มองสบดวงตาหวานด้วยความรักใคร่
“ขี่ม้ามาเหนื่อยๆ ไม่เหนียวตัวหรือคะ” เธอเอ่ยถามด้วยท่าทีเอียงอาย
“งั้นไปอาบน้ำให้สบายตัวกันก่อน ที่นี่ไม่มีใครกวน จะร้องครางดังแค่ไหนก็ได้” เขาเย้าแหย่ภรรยาสาว
“พี่โมกข์น่ะ” เธอทุบอกเขาระรัวกับประโยคหยอกเย้านั้น
“ไปอาบน้ำกันเถอะจะได้สบายตัว” เขาถอดหมวกให้เธอ ก่อนจะช่วยปลดเสื้อผ้าอาภรณ์ให้อย่างเบามือ นิ่มสวมกระโจมอกด้วยผ้าถุงลายปาเต๊ะตามสามีไปยังลำธารที่อยู่ด้านหลังของกระท่อมไม้ ซึ่งต้องเดินลงไปยังทิศเหนืออีกห้าสิบเมตร รอบลำธารมีต้นไม้ใหญ่และโขดหิน น้ำใสไหลเย็นมองเห็นปลามากมายอยู่ในลำธารโดยเฉพาะปลาดุกหินหล
