“นิ่มแล้วแต่พี่โมกข์ค่ะ แต่ถ้าลูกเป็นผู้ชายล่ะคะ ให้ชื่อสายฝนเหมือนผู้หญิงไปไหมคะ”
“งั้นก็ชื่อสายฟ้า สายฟ้ากับสายฝนคล้องจองกันดีนะพี่ว่า”
“ค่ะ เพราะดีค่ะ” เธอตอบรับมองสายฝนนอกหน้าต่างอย่างผ่อนคลาย ก่อนที่มือบางจะเลื่อนออกไปสัมผัสกับน้ำฝนเย็นฉ่ำ โมกข์เลื่อนมือไปสัมผัสกับมือน้อยเอาไว้ นิ่มหันมามองหน้าสามี กะพริบตาเพียงเสี้ยววินาทีริมฝีปากร้อนก็ประทับลงมาบนริมฝีปากนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง โมกข์ดึงมือของเมียรักมาจุมพิต ก่อนจะอุ้มร่างน้อยไปวางบนเตียงนอนกว้าง เขาแนบชิดเข้าหาจนร่างสาวสะท้าน เสียงครางแผ่วๆ ดังประสานกับเสียงสายฝนที่ตกลงมาตลอดค่ำคืน
ในยามเช้าเสียงนกออกหากินร้องขับขานไปทั่วไพร นิ่มปรือตาแล้วขยับตัวเธออยู่ในอ้อมแขนอบอุ่นของสามี
โมกข์ตื่นนานแล้วเขานอนมองใบหน้าหวานละมุนของเมียรักนิ่งๆ อย่างมีความสุข
“พี่โมกข์ตื่นนานแล้วหรือคะ”
“เพิ่งตื่นค่ะ อากาศที่นี้ดีมากเลยนะ เมื่อคืนหนาวไหมคะ” เขาเก
