ว่าเป็นคนทำงานเอาจริงเอาจัง ลัยลาอมยิ้มอย่างปลาบปลื้มที่จะได้ทำงานกับคนมีประสบการณ์แบบนั้น แล้วนัดเวลากันว่าจะเข้าไปหานิตวรรณ
วันถัดมา หมอเมฆาเห็นภรรยาแต่งตัวสวย แต่ดูเรียบร้อยเป็นทางการกว่าทุกวัน
“เช้านี้ ฉันไปส่งเธอเอง แล้วค่อยให้คนขับรถไปรอรับเธอกลับบ้าน” เมฆาบอกระหว่างที่เดินไปขึ้นรถ เขากินข้าวเช้าพร้อมลัยลาแล้ว และต้องการขับรถไปส่งเมียด้วยตัวเอง
“ที่จริงให้คนขับรถไปส่งฉันก็ได้นี่คะ คุณหมอจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปส่ง” เธอเห็นใจเขาที่จะต้องเทียวไปเทียวมา
“ฉันอยากไปส่งเธอด้วยตัวเอง ส่วนขากลับก็ค่อยให้คนขับรถไปรับ ทำตามที่ฉันบอกนั่นแหละ” เขาย้ำคำเดิม ดูเผด็จการพิกล
ลัยลากลอกตาไปมา เขาก็ยังไม่วายเอาแต่ใจตัวเองอยู่เล็กน้อย “ก็ได้ค่ะ คนที่เสียเวลาคือคุณหมอ ไม่ใช่ฉันสักหน่อย”
เมฆาหยุดเดินแล้วหันมาหรี่ตาลงมองเมียเด็ก วันนี้ เธอสวมชุดกระโปรงสุภาพสีครีม ผมยาวสลวยไดร์ตรงทิ้งตัวสวย ใบหน้าแต่งแต
