ลัยลาบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานจริงใจทำให้คนที่ฟังอยู่ยิ้มตอบ มีแต่นิตวรรณที่หน้าเสียต้องรีบหยุดสถานการณ์นี้
“คุณลัยลาคะ ฝากเนื้อฝากตัวพอแล้วละ เชิญทางนี้ค่ะ”
“ค่ะพี่นิต” ลัยลาตอบแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อนในแผนกการตลาด ก่อนจะเดินตามหลังนิตวรรณเข้าห้องทำงานไป
พอลับร่างบอบบางของคนสวยที่เพิ่งมาทำงานใหม่ คนในแผนกการตลาดก็ต่างรวมหัวกันกระซิบกระซาบ
“ไหนว่าหยิ่ง ไม่เห็นหยิ่งเลย” พนักงานฝ่ายการตลาดคนหนึ่งเอ่ยนำ
“สวยเนอะ น่ารักมากเลย” อีกคนก็เห็นพ้องด้วย
และตามมาด้วยอีกคน “นั่นสิ พี่นิตเอาที่ไหนมาพูดว่าเขาหยิ่ง ท่าทางเอาใจยาก”
“สงสัยพี่นิตอิจฉาน้องลัยลาที่สวยกว่า สาวกว่า ไม่เคยได้ยินหรือไง ว่าพี่นิตแกก็เคยแอบปิ๊งคุณหมอเมฆา” คนสุดท้ายเอ่ยสรุปวาระเมาท์มอยได้ตรงใจหลายๆ คนในที่นั้น
ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมกันทันทีหลังฟังคำพูดนี้จบ เพราะต่างรู้ว่านิตวรรณมีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือคิดว่าตัวเองสวยและเก่งที่สุ
