ลัยลามองหน้านิตวรรณ “แต่ลัยลาพอมองเห็นช่องทางแล้วนะคะพี่นิต”
เธอหาข้อมูลไว้มากจนพอแล้วและได้ลองพยากรณ์ยอดขาย เธอมองว่าในยามที่เข้าขั้นวิกฤต ทางโรงแรมต้องวางแผนกลยุทธ์เพื่อพยุงกิจการและพนักงานอีกสองร้อยกว่าชีวิตไปให้ได้เสียก่อน อย่าเพิ่งหวังเอากำไรในไตรมาสแรก แต่วิธีที่เธอจะนำเสนอแม้จะไม่ได้ทำให้โรงแรมมีรายได้มากมายในช่วงนี้แต่มีผลดีและสร้างกำไรในวันข้างหน้าอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่รู้ว่าแนวความคิดของเธอจะทำให้คนอื่นๆ เห็นด้วยหรือไม่เท่านั้น
‘ไวรัสโคโรนาเป็นอาวุธที่มีพลานุภาพร้ายแรงทำลายเศรษฐกิจฟุบได้ในพริบตา’
‘เราก็ต้องใช้พลานุภาพของมันกลับมากู้วิกฤต’
นิตวรรณเหลือบมองภรรยาเจ้าของโรงแรมแล้วลอบเบะปาก
‘ช่องทางอะไร ช่องทางพากันไปตาย หรือพากันไปรอดละยะ’
“เราต้องรอดค่ะพี่นิต”
เห็นสายตาเชื่อมั่นของลัยลาทำให้นิตวรรณรู้สึกแปลกใจ เธอปวดหัวเรื่องการใช้กลยุทธ์พยุงยอดขาย สร้างรายได้ให้โรงแรมในช่วงวิก
