เวลาผ่านไปสักพัก อรรณพฝ่าการจราจรติดขัดมาถึงงาน เมื่อลัยลามาถึงงานแล้วก็กดโทร.หาหมอเมฆาแต่ว่าเขาไม่รับสาย เธอเลยทิ้งข้อความไว้ในไลน์
“ฉันมาทำงานที่โรงแรมแกรนท์นะคะ กลับค่ำ”
อย่างน้อยเธอไปไหนมาไหนก็ควารบอกเขาหน่อย จากนั้นลัยลาก็ไม่ได้สนใจโทรศัพท์อีก เพราะว่าเธอต้องไปลองชุดแล้วก็ซ้อมเดินกับเพื่อนนางแบบอีกสิบคนที่สวยๆ ทั้งนั้น แต่ไม่รู้ทำไมเจ้าของงานถึงเลือกให้เธอโชว์ชุดฟินเล่ ลัยลาได้เดินเครื่องเพชรฟินาเล่ เลยซ้อมเดินอยู่หลายรอบเพื่อกันความผิดพลาด
ลัยลาซ้อมเดินตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงสิบเอ็ดโมง เธอต้องดูคิวของนางแบบคนอื่นที่เดินนำไปก่อนแล้วตัวเธอต้องเดินไปทีหลัง จากนั้นก็ต้องนำช่อดอกไม้มอบให้กับดีไซเนอร์ที่ออกแบบเพชรชุดนี้เธอซักซ้อมไปเรื่อยๆ
ลัยลาทวนสเต็ปการเดินจนจำได้ขึ้นใจดีแล้ว แต่ว่าซ้อมหลายรอบมากไปหน่อย ใบหน้าสวยหวานเลยมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้า
“น้ำส้มจ้ะหนูลัยลา” ลัยลาหันไปแล้วส่
