สองอาทิตย์ต่อมาก็ถึงวันที่ฉันต้องไปขึ้นศาลพร้อมกับผู้เสียหายคนอื่น ๆ แล้ว เอาจริง ๆ ฉันไม่ค่อยอยากมาเท่าไหร่นักเพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับไอ้ระยำนั่น
แต่สุดท้ายฉันก็ต้องมาอยู่ดี อย่างน้อย ๆ ฉันก็ไม่ได้ตัวคนเดียวเพราะพวกเพื่อน ๆ ที่รู้ข่าวมันก็มาค่อยเป็นกำลังใจให้ฉันด้วย
“เข้าไปเถอะ จะเริ่มแล้วล่ะ”
มือหนาที่มักคอยลูบหลังกล่อมเข้านอนทุกคืน มาตอนนี้กำลังกุมมือที่สั่นนิด ๆ ของฉันไว้เพื่อบรรเทาความอึดอัดในใจ ฉันโชคดีจริง ๆ ที่มีเขาคอยเคียงข้างและให้กำลังใจเสมอมา
“ค่ะ ไปกันเถอะ”
ในการมาครั้งนี้ฉันไม่ได้ขึ้นให้การด้วยเพราะฉันตัดสินใจจะไม่เอาความ แน่นอนว่าตอนแรกก็ถูกพี่ชาญห้ามไว้แต่ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับคนพวกนี้อีกแล้ว
ทว่าที่ต้องมาในวันนี้ก็แค่มาดูให้เห็นกับตาถึงบทเรียนที่พวกนั้นกำลังจะได้รับ รวมถึงหนึ่งในผู้ต้องหานั้นคือแม่ฉันเอง....
ตอนแรกที่ได้รู้เรื่องฉันยอมรับว่าตกใจมาก แต่พอพี่ชาญเ
