“อื้ออ กี่โมงแล้วคะพี่ชาญ”
ลดาที่เพิ่งได้นอนไม่กี่ชั่วโมงลืมตามาถามคนข้าง ๆ ที่ยังเฝ้าหอมตามเนื้อตัวเธอไม่หยุด เขาเล่นเธอซะหมดแรงแม้แต่จะลุกไปใส่เสื้อผ้าดีที่เขายังรับผิดชอบพาเธอไปอาบน้ำและมาแต่งตัวเข้านอนให้ ไม่งั้นเธอคงได้นอนทั้ง ๆ ที่อะไรต่อมิอะไรเลอะตามตัวไปหมด
“จะสิบโมงแล้วครับ หิวหรือยัง”
“นิดหน่อยค่ะ มีเรียนบ่ายด้วย”
“งั้นเดี๋ยวกลับไปกินข้าวที่คอนโดกันนะ”
“อื้ออ ค่ะ”
เขาจูบหนัก ๆ ส่งท้ายก่อนจะลุกไปเตรียมชุดให้ ชุดเดรสที่เขาซื้อให้ขาดกระจุบไปหมดแล้วเขาเลยโทรไปสั่งคนให้หาเสื้อมาผ้ามาวางไว้ที่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อเช้า
พอจัดการตัวเองกันเสร็จทั้งสองก็มุ่งหน้าตรงกลับไปที่คอนโด สองแมววิ่งเข้ามาต้อนรับอย่างอบอุ่นก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนอนยังที่ของมัน
“ดีนะคะที่เมื่อวานเทอาหารไว้ ไม่งั้นมันคงหิวแย่”
“ไม่หรอกถ้าจำเป็นจริง ๆ พี่จะให้แม่บ้านเข้ามาดูให้”
ชาญวิทย์พูดพร้อมกับจูงมือเธอไปนั่งที
