“ปล่อยเมียกู ไอ้เหี้ยนี่!!!!”
พลั่ก!!
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ กระแทกร่างของรามจนปลิวไปอีกทางและก่อนที่ลดาจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เจ้าของเท้าก็เข้าไปซัดหมัดลุ่น ๆ ใส่รามที่นอนกองอยู่กับพื้น
ผลัวะ
“กูเตือนมึงแล้ว!”
ผลัวะ!
“อุตส่าห์ไม่เอาถึงตาย”
ผลัวะ!!
“แต่มึงก็ยังไม่หยุดยุ่งกับผู้หญิงของกู!!”
ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันแถมรามยังโดนซัดโดยที่ตัวเองยังไม่ทันได้ตั้งตัว เขาได้แต่นอนร้องโอดครวญรับแรงโกรธของคนตรงหน้าเท่านั้น ลดาเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งเข้าไปห้ามชาญวิทย์ไว้ก่อนที่เขาจะซัดรามจนถึงตาย
“พอได้แล้วค่ะ พี่ชาญ!”
เสียงของลดาทำให้ชาญวิทยกลับมามีสติ เขาสำรวจตามเนื้อตัวเธอพอเห็นข้อมือที่แดงช้ำก็พาลโมโหขึ้นมาอีก
พลั่ก
เสียงเท้าหนัก ๆ กระแทกกับปลายคางของรามจนเขาหมดสติไป ใบหน้าของเขาบวมช้ำจนแทบจำเค้าเดิมไม่ได้ มีแต่เลือดเปรอะอยู่จนดูน่าสงสาร
“กลับกัน”
ร่างสูงจูงคนตัวเล็กเดินดุ่ม ๆ มาขึ้นรถก่อนจะขั
