ตอนที่ 14 แรงได้อีก
ได้กินข้าวมื้อเย็นร่วมกันหวังชิงหว่านก็รู้สึกคุ้นเคยกับครอบครัวเซียวมากขึ้น แววตาผู้อาวุโสที่เคยมองนางอย่างด้วยความหวาดระแวงก็ดูเหมือนจะแฝงความเมตตาขึ้นมาหลายส่วน
หลังมื้อเย็นเซียวอี้หยางจูงมือนางกลับเรือนแล้วพูดขึ้น
“พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้ากลับไปเยี่ยมบ้านแต่เช้า”
หวังชิงหว่านหันมาสบตาชายหนุ่มแล้วพูดขึ้น “หากข้าห้ามท่านไปด้วยท่านคงจะคิดว่าข้าอับอายที่ได้ท่านเป็นสามี”
เซียวอี้หยางส่ายหน้าตอบ “หากข้าไม่ไป เจ้าก็คงถูกนินทาว่าอับอายที่มีข้าเป็นสามี แต่หากข้าไป...เจ้าก็ยังต้องอับอายที่มีข้าเป็นสามีและข้าเองก็อาจจะถูกสายตาดูหมิ่นจากคนที่นั้น...แต่..ขอแค่เจ้าไม่รังเกียจข้า...ข้าก็อยากจะไปด้วย...ข้าไม่กลัวว่าจะถูกดูแคลน”
ทั้งน้ำเสียงและแววตาเต็มไปด้วยความจริงใจ หัวใจของหวังชิงหว่านก็รู้สึกว่ามีคนเอาไม้มาขีดนางรู้สึกคันหยุบหยิบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นางพินิจดูสามีอีก
